η «Β Α Β Υ Λ Ω Ν Ι Α»

ΓΙΑ ΔΥΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΕΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΙΣ
η «Β Α Β Υ Λ Ω Ν Ι Α» Δ. Κ. ΒΥΖΑΝΤΙΟΥ
στο Δημοτικό Θέατρο Αστέρια
Πέμπτη 3 και Παρασκευή 4 Σεπτεμβρίου


Την «Βαβυλωνία» του Δ. Κ. Βυζάντιου, με δώδεκα από τους σημαντικότε-ρους ηθοποιούς της νέας γενιάς του θεάτρου, ανέβασε σε συμπαραγωγή το ΔΗ. ΠΕ.ΘΕ Σερρών με το Εθνικό Θέατρο και το ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ Κομοτηνής για την καλο-καιρινή περίοδο 2009.
Μετά από μία επιτυχημένη περιοδεία με την συμμετοχή της σε μεγάλα Φεστιβάλ της Ελλάδας και τις θετικές κριτικές που την συνοδεύουν από τον Αθηναϊκό κι όχι μόνο Τύπο, η «Βαβυλωνία» επιστρέφει στην πόλη μας για δύο μόνο παραστάσεις.
Την Πέμπτη 3 Σεπτεμβρίου και την Παρασκευή 4 Σεπτεμβρίου στις 9.00΄μ.μ., θα δοθούν οι δύο τελευταίες παραστάσεις της « Βαβυλωνίας» στις Σέρρες στο Δημοτικό Θέατρο «Αστέρια».




Το Εθνικό Θέατρο, στηρίζοντας έμπρακτα την ποιοτική θεατρική παραγωγή της περιφέρειας, συνεργάζεται για πρώτη φορά με τα ΔΗΠΕΘΕ Σερρών και Κομοτηνής στο ανέβασμα μιας κλασικής και πολύ αγαπητής ελληνικής κωμωδίας, που παραμένει επίκαιρη και θίγει τους προβληματισμούς του σήμερα.
Ο Καλλιτεχνικός Διευθυντής
ΓΙΑΝΝΗΣ ΧΟΥΒΑΡΔΑΣ






Μαζί μιλούμε και … χώρια καταλαβαίνουμε

Αυτό που μας συγκινεί και σήμερα στη θρυλική Βαβυλωνία του Δ. Κ. Βυζάντιου είναι ότι υπάρχει στ` αλήθεια μια βαβυλωνία, μια ασυνεννοησία στη «Βαβυλωνία» του, μια σύγχυση που συνεχίζεται έως τις μέρες μας.
Μπορεί σήμερα να μη μιλούμε διαλέκτους και ντοπιολαλιές, να μιλούμε την κοινή ελληνική, όμως η συνεννόηση μεταξύ μας είναι αδύνατη όσο ποτέ, κάτι που την κάνει σήμερα τραγικά επίκαιρη.
Αν το πούμε λίγο πιο κινηματογραφικά, είναι σαν να είμαστε όλοι μας «χαμένοι στη μετάφραση».
Αυτή είναι ίσως μία σκέψη εκκίνησης για μας. Η ασυνεννοησία, η σύγχυση, το κομφούζιο, που κυριαρχεί στον νεοελληνικό βίο, το μαζί μιλούμε και χώρια καταλαβαίνουμε, το σκόρδο ο ένας κρεμμύδι ο άλλος.
Κατά τα άλλα η υπόθεση του έργου είναι ίσως σε όλους μας γνωστή. Ακόμα και σε αυτούς που δεν την έχουν διαβάσει ή δεν την έχουν δει ποτέ. Είναι μέσα στη μνήμη μας….
Θοδωρής Γκόνης
Η υπόθεση του έργου
Ένας Ανατολίτης, ένας Μωραΐτης, ένας Χιώτης, ένας Κρητικός, ένας Αρβανίτης, ένας Κύπριος κι ένας λογιότατος από την Κω, μαθαίνοντας στο Ναύπλιο το νέο της καταστροφής της αρμάδας του Ιμπραήμ (1827), αποφασίζουν να γιορτάσουν το ευχάριστο γεγονός μ `ένα γλέντι στη λοκάντα του Χιώτη μισέ Μπαστιά. Τα παραπίνουν όμως πάνω στον πατριωτικό ενθουσιασμό τους κι ο αψύς Αρβανίτης που δεν καταλάβαινε το γλωσσικό ιδίωμα του Κρητικού, νομίζοντας σε μια στιγμή πως ο τελευταίος τον πρόσβαλε, τον τραυματίζει με μια πιστολιά. Φτάνει η αστυνομία, γίνονται ανακρίσεις από τον Επτανήσιο αστυνόμο Διονύσιο Φάντε, που μ`όλη την ανακριτική πείρα του δεν τα καταφέρνει να εξακριβώσει αν ο τραυματισμός του Κρητικού είναι κάζο π ε ν σ ά τ ο (εκ προμελέτης) ή α τ σ ι ν τ έ ν τ ε (τυχαίο), επειδή ούτε αυτός καταλαβαίνει το γλωσσικό ιδίωμα των μαρτύρων, ούτε οι μάρτυρες το δικό του, οι πανηγυριστές οδηγούνται στην αστυνομία μαζί με το Χιώτη καταστηματάρχη και τελικά αποφυλακίζονται όλοι με διαταγή της διοίκησης για να φιληθούν σαν αδέρφια.
Αυτούς όλους και όλα αυτά η παράστασή μας - το θέατρο έχει τον τρόπο - θα τους φέρει, θα τους βγάλει, θα τους αναστήσει στις μέρες μας, θα δείξει πόσο απελπιστικά παραμένουμε ίδιοι από την εποχή της Απελευθέρωσής μας από τους Τούρκους.
Συντελεστές
Πρόλογος-επεξεργασία κειμένου: Θόδωρος Γρηγοριάδης
Σκηνοθεσία: Θοδωρής Γκόνης – Τάσος Ράτζος
Σκηνικά-κοστούμια: Ελένη Στρούλια
Σύνθεση τραγουδιών: Γιώργος Ανδρέου
Μουσική παράστασης: Κωνσταντίνος ΕυαγγελίδηςΦωτισμοί : Τάσος Ράτζος
Χορογραφία: Κική Μπάκα
Βοηθοί σκηνοθέτη: Σοφία Γεωργιάδου – Ιφιγένεια Μπουφίδου
Βοηθός σκηνογράφου: Ελένη ΓώγουΕπικοινωνία – Προβολή : Ειρήνη Ορφανίδου
Υπεύθυνη παραγωγής : Δόμνα Καβακίδου

Διανομή:
Ανατολίτης: Ταξιάρχης Χάνος
Πελοποννήσιος: Θάνος Δόβρης
Χιώτης: Παναγιώτης Παναγόπουλος
Κρητικός: Νίκος Τουρνάκης
Αρβανίτης: Αρης Τσαμπαλίκας
Κύπριος: Στράτος Παυλίδης
Λογιότατος: Κώστας Βασαρδάνης
Ξενοδόχος Χιώτης: Θύμιος Κούκιος
Αστυνόμος Επτανήσιος: Παντελής Δεντάκης
Γραμματέας της Αστυνομίας: Κώστας Κοράκης
Σερβιτόρος, Στρατιώτης, Κανέλλα –ερωμένη του Κρητικού: Ερατώ Πίσση
Σερβιτόρος, Στρατιώτη, Γαρούφω τροφός της Κανέλλας: Βάσια Χρήστου Σ Σερβιτόρος, Στρατιώτης Γεράσιμος : Τάσος Δημητρόπουλος

Ο Δημήτριος Βυζάντιος της «Βαβυλωνίας»
Ο Δημήτριος Βυζάντιος γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη το 1790 και το πραγματικό του όνομα είναι Δημήτριος Χατζή-Κωνσταντή Ασλάνης. Έμαθε τα πρώτα του γράμματα κοντά σε κάποιον ιερωμένο που του δίδαξε την τέχνη της αγιογραφίας. Άνθρωπος φιλομαθής και πολύγλωσσος, αφού εμπλούτισε τις γνώσεις του στην Πόλη μέχρι το 1812, βρέθηκε στη Βόρεια Αφρική ως διερμηνέας και σύμβουλος του Μπέη της Τύνιδας όπου και απόκτησε την εύνοια του προϊσταμένου του. Όταν ξέσπασε η Ελληνική Επανάσταση, εγκατέλειψε την Τύνιδα για να έρθει στην αγωνιζόμενη Ελλάδα.
Έφτασε τον Μάιο του 1821 στην Κυπαρισσία και αφιέρωσε όλες του τις πνευματικές δυνάμεις στον απελευθερωτικό αγώνα και στην διοικητική οργάνωση του πολιτικών κέντρων του. Διετέλεσε Γραμματέας της Πελοποννησιακής Γερουσίας, Γραμματέας Επαρχιακής Εφορίας Τριφυλίας, Έπαρχος Κορώνης και Γαστούνης, Διευθυντής της επί των Πολεμικών Γραμματείας. Ο Καποδίστριας διόρισε τον Βυζάντιο διοικητή της νοτιοδυτικής Μεσσηνίας και μετά την ανάρρηση του Όθωνα στο θρόνο του ελεύθερου Βασιλείου υπηρέτησε και σε άλλες ανώτερες διοικητικές και στρατιωτικές θέσεις. Ήταν το 1835 όταν ωρίμασε μέσα του η «Βαβυλωνία» που εκδόθηκε τον επόμενο χρόνο αφού πρώτα εξασφάλισε συνδρομητές αναγνώστες.
Δυσαρεστημένος όμως από την αντιβασιλεία αποτραβήχτηκε το 1838 από τα δημόσια για να ξαναγυρίσει στην παλιά του αγάπη, την αγιογραφία. Δούλευε ακατάπαυστα στις εκκλησίες, ανάμεσα σε άλλες ζωγράφισε και το τέμπλο της εκκλησίας της Ριζαρείου στην πρωτεύουσα. Στα πενήντα του βρέθηκε να αγιογραφεί τον ανεγειρόμενο ναό του Αγίου Ανδρέα στην Πάτρα όπου ήδη ζούσε με την οικογένειά του κάτω από δυσμενείς οικονομικές συνθήκες. Έγραψε εκτός από τη «Βαβυλωνία» τρεις ακόμη κωμωδίες: το «Σινάνη» (1838), τη «Γυναικοκρατία» (1841) και τον «Κόλακα» και μια πεζογραφική συλλογή αφηγημάτων «Μύθοι, μυθιστορίαι και διηγήματα ηθικά και αστεία εκτεθέντα προς διασκέδασιν των Ελλήνων (1839).
Πέθανε το 1853, φτωχός, αξιοπρεπής, ανιδιοτελής. Ο Φαναριώτης Δημήτριος Βυζάντιος υπήρξε πρωτίστως Έλληνας πατριώτης και κοσμοπολίτης της εποχής του. Διέσχισε δύο αιώνες, έζησε στα όρια της οθωμανικής αυτοκρατορίας και την οποία είδε να καταρρέει, συνέβαλε στη δημιουργία του ελληνικού κράτους και μας άφησε ένα από τα δημοφιλέστερα κωμικά θεατρικά έργα τη «Βαβυλωνία», που πρωτοπαρουσιάστηκε στην Αθήνα το 1837 και έκτοτε δεν έπαψε να διασκεδάζει το κοινό. Θεόδωρος Γρηγοριάδης, συγγραφέας


Η ιστορία της Βαβυλωνίας στο θέατρο
Η «Βαβυλωνία» έχει καταγεγραμμένες, ούτε λίγο ούτε πολύ, 52 παραστάσεις!
Με πρώτη, την παράσταση του 1837, από τον Ερασιτεχνικό Θίασο του Θεόδωρου Ορφανίδη.
Ακολούθησε η παράσταση των Μαθητών της Μεγάλης του Γένους Σχολής (αχρονολόγητη), των Μαθητών της Εμπορικής Σχολής της Χάλκης (1856), του Συλλόγου της Ελληνικής Παροικίας της Βιέννης (1860, Βιέννη) …. του θιάσου Μαρίκας Κοτοπούλη- Εδμόνδου Φυρστ (1908, Κωνσταντινούπολη) …. το πρώτο ανέβασμα από το Εθνικό Θέατρο (1932 -ακολούθησαν οι παραστάσεις του 1933 & του 1947), του Κρατικού Θεάτρου Θεσσαλονίκης (1943), του Θεάτρου Τέχνης (1964 & 1967)….