Στην πρόσφατη ιστορία έχουν καταγραφεί πολύ εντονότερα φαινόμενα. Η τέφρα από την έκρηξη του Πινατούμπο το 1991, ήταν η ισχυρότερη έκρηξη ηφαιστείου τον 20 αιώνα, εκτινάχθηκε σε ύψος 30 χλμ και παρασύρθηκε 8.000 χλμ μακριά μέχρι τις ανατολικές ακτές της Αφρικής. Το βαρύ πέπλο στάχτης απορρόφησε ένα μέρος της εισερχόμενης ηλιακής ακτινοβολίας και έριξε τη μέση θερμοκρασία της Γης κατά ένα βαθμό τα δύο χρόνια που ακολούθησαν την έκρηξη. Εντονότερη ήταν η κλιματική επίδραση από την έκρηξη του ηφαιστείου Ταμπόρα στην Ινδονησία το 1815, η οποία θεωρείται η ισχυρότερη στην καταγεγραμμένη ιστορία. Η σκοτεινή χρονιά που ακολούθησε έγινε γνωστή ως «η χρονιά χωρίς καλοκαίρι».
Η Ισλανδία έχει ζήσει στο παρελθόν πολύ χειρότερες ηφαιστειακές εκρήξεις: Το 1783, το ηφαίστειο Λάκι της σεισμογενούς χώρας εκτόξευε τοξικό καπνό επί οκτώ μήνες. Η τέφρα που έπεσε στο έδαφος σκότωσε τα μισά από τα εκτρεφόμενα ζώα και προκάλεσε λιμό που σκότωσε τελικά το ένα τέταρτο του ανθρώπινου πληθυσμού της χώρας. «Αυτή τη στιγμή, το μέγεθος της ισλανδικής έκρηξης δεν είναι αρκετό για να έχει σημαντικές κλιματικές συνέπειες» (Κάσμαν Αμαν, Aμερικανικό Εθνικό Κέντρο Ατμοσφαιρικής Έρευνας). Η τέφρα του Αγιαφιγιαπλαγιουρκούλ δεν περιέχει μεγάλες ποσότητες θείου, ο οποίος θα αντιδρούσε στην ατμόσφαιρα με το νερό και θα σχημάτιζε σταγονίδια θειικού οξέος που θα έπεφταν τελικά με τη μορφή διαβρωτικής όξινης βροχής. Το θείο θα μπορούσε να παραμείνει για μήνες ή και χρόνια στην ατμόσφαιρα και να ρίξει τη θερμοκρασία της Γης αν εκτινασσόταν σε αρκετά μεγάλο ύψος, άνω των 10 χλμ. Η στήλη της τέφρας από τον κρατήρα του ηφαιστείου δεν έφτασε σε αυτό το ύψος.
Η Ισλανδία έχει ζήσει στο παρελθόν πολύ χειρότερες ηφαιστειακές εκρήξεις: Το 1783, το ηφαίστειο Λάκι της σεισμογενούς χώρας εκτόξευε τοξικό καπνό επί οκτώ μήνες. Η τέφρα που έπεσε στο έδαφος σκότωσε τα μισά από τα εκτρεφόμενα ζώα και προκάλεσε λιμό που σκότωσε τελικά το ένα τέταρτο του ανθρώπινου πληθυσμού της χώρας. «Αυτή τη στιγμή, το μέγεθος της ισλανδικής έκρηξης δεν είναι αρκετό για να έχει σημαντικές κλιματικές συνέπειες» (Κάσμαν Αμαν, Aμερικανικό Εθνικό Κέντρο Ατμοσφαιρικής Έρευνας). Η τέφρα του Αγιαφιγιαπλαγιουρκούλ δεν περιέχει μεγάλες ποσότητες θείου, ο οποίος θα αντιδρούσε στην ατμόσφαιρα με το νερό και θα σχημάτιζε σταγονίδια θειικού οξέος που θα έπεφταν τελικά με τη μορφή διαβρωτικής όξινης βροχής. Το θείο θα μπορούσε να παραμείνει για μήνες ή και χρόνια στην ατμόσφαιρα και να ρίξει τη θερμοκρασία της Γης αν εκτινασσόταν σε αρκετά μεγάλο ύψος, άνω των 10 χλμ. Η στήλη της τέφρας από τον κρατήρα του ηφαιστείου δεν έφτασε σε αυτό το ύψος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου