«Ανάπτυξη – Ανταγωνιστικότητα – Απασχόληση»

Παρέμβαση του Σερραίου Πανοζάχου Δημήτρη μέλος του Πολιτικού Συμβουλίου της ΝΔ στο προσυνέδριο της Ν.Δ στο Ναύπλιο για την Οικονομία

Κύριε Πρόεδρε
Συμμαχητές , συμμαχήτριες
Στην σύντομη μου παρέμβαση επιθυμώ να επικεντρωθώ σε ένα ειδικό τομέα της Οικονομίας.
Της Αγροτικής Οικονομίας
Συζητάμε σήμερα στην χώρα για νέο μοντέλο Ανάπτυξης καθώς όλοι πλέον συμφωνούμε ότι το μοντέλο των τελευταίων ετών «πτώχευσε» . Ποιο όμως είναι αυτό το μοντέλο;
Δεν είναι το αριστερόστροφο μοντέλο;
Δεν είναι το μοντέλο που προωθούσε τον δημόσιο τομέα;
Δεν είναι αυτό που συκοφαντούσε το κέρδος και την επιχειρηματικότητα;
Δεν είναι αυτό που απωθούσε τις επενδύσεις γιατί θα εκμεταλλεύονταν τον πλούτο της χώρας ;
Δυστυχώς όμως και εμείς , ως κυβέρνηση αυτό το μοντέλο διαχειριστήκαμε και δεν ανατρέψαμε.

Άρα τώρα αμέσως πρέπει να αποτάξουμε τις αριστερές, σοσιαλιστικές αντιλήψεις στην οικονομία .

Έτσι ερχόμαστε στο σήμερα .
Πώς να ξεπεράσουμε την «κρίση δανεισμού» που έφερε η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ στην χώρα μας όταν την επόμενη της λήψης οικονομικών μέτρων δηλώνουν στελέχη της αλλά και ο ίδιος ο πρωθυπουργός ότι αυτά δεν συμβαδίζουν με την πολιτική τους φυσιογνωμία. Δηλαδή εκπέμπουν μήνυμα χαλαρότητας. Πολιτικά δηλαδή δεν στηρίζουν αυτά που αποφάσισαν την προηγουμένη.
Αν πράγματι αυτό πιστεύουν ας ακούσουν τουλάχιστον αυτούς που κατανοούν την κρισιμότητα των περιστάσεων και πολιτεύονται υπεύθυνα. Ας ακούσουν τι λέει η Νέα Δημοκρατία.

Όταν επιλέγουν να «παίξουν μπλόφα» με την απειλή προς τους εταίρους μας στην Ευρωπαϊκή Ένωση ότι θα καταφύγουμε στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο δεν καταλαβαίνουν ότι καταρρακώνουν την ψυχολογία του λαού….

Ποιο βιβλίο διάβασαν και δεν είδαν ότι η οικονομία είναι πρώτα απ όλα ψυχολογία;

Όταν δε κάποιος αποφάσιζε στο παρελθόν και στο πλαίσιο του συγκεκριμένου μοντέλου να ασχοληθεί με την παραγωγική διαδικασία της χώρας επέλεγε να αντιγράψει κάποιο μοντέλο μιας άλλης χώρας .
Παράβλεπε εσκεμμένα ότι η οικονομική επιστήμη είναι μια κοινωνική επιστήμη και όχι μια «θετική επιστήμη».
Ότι δεν μπορείς να αντιγράψεις μοντέλο. Πρέπει να αναπτύξεις εκείνη την παραγωγική διαδικασία που να ταιριάζει περισσότερο στην κουλτούρα και στις παραδόσεις του λαού σου.

Όταν αναφέρονται αυτά συχνά ακούγεται « όλο τέτοια λένε στην χώρα και δεν πάμε μπροστά».
Απαντώ .Δεν χρειάζεται να κάνεις τίποτα παραπάνω από το να ανατρέξεις στα καλύτερα αναπτυξιακά χρόνια της χώρας για να δεις τι πρέπει να κάνεις .
Δεν χρειάζεται παρά να εξετάσει κάποιος πως ο Εθνάρχης Κ. Καραμανλής στην πρώτη του οκταετία έδωσε αναπτυξιακή πνοή στην χώρα .
Βεβαίως δεν είναι ακριβώς το ίδιο . Μπορούμε όμως να προβληματιστούμε για τους τομείς που ο Εθνάρχης προώθησε στην χώρα
Τουρισμός
Ναυτιλία
Οικοδομή και…………
Πρωτογενής Τομέας

Ξεκίνησε ο Εθνάρχης από το απλό . Δεν μπορείς να σχεδιάζεις ανάπτυξη μιας χώρας σε τομείς που δεν «έχει την πρώτη ύλη»
Δεν μπορείς να στηριχθείς σε πρώτη ύλη που είσαι άμεσα εξαρτώμενος από τις εισαγωγές. Όχι γιατί δεν μπορείς να την αποκτήσεις αλλά γιατί είσαι πάντα εκτεθειμένος σε οικονομικές εξελίξεις πέρα από την σφαίρα επιρροής σου. Γιατί τέλος πάντων είναι καλύτερα να έχει την δυνατότητα της άμεσης επιρροής στην πρώτη ύλη.

Σήμερα λοιπόν αν έχουμε χαρακτηρίσει τον Τουρισμό μας ήδη βαριά βιομηχανία , αν η Ναυτιλία μας είναι ήδη ανεπτυγμένη και η οικοδομή χαρακτηρίζετε κορεσμένη μας μένει ο Πρωτογενής τομέας. Μας μένει η Γεωργία και η κτηνοτροφία .

Μόλις εκστομίζει κάποιος αυτές τις λέξεις μερικοί νομίζουν ότι αναφερόμαστε στο παρελθόν.
Αλήθεια όμως δεν είναι επίκαιρο το θέμα των «ασφαλών τροφίμων»;
Δεν θα μπορούσε να είναι μια ακόμη βαριά μας βιομηχανία;

Λέγεται ότι το πρώτο που βρίσκεις απέναντι σου είναι οι «φτηνές χώρες» που μπορούν να παράγουν αγροτικά προϊόντα ποιο φτηνά.
Μπορείς όμως να προσφέρεις ασφαλή τρόφιμα χωρίς σύγχρονη παραγωγική διαδικασία και χωρίς επιστημονικές γνώσεις;
Άρα χρειάζεται και δευτερογενής και τριτογενής οικονομικός τομέας για να προσφέρεις ολοκληρωμένα «ασφαλή τρόφιμα».

Προτείνω λοιπόν τώρα στην διάρκεια της «κρίσης δανεισμού»… Τώρα που καλούμε – και σωστά – καθημερινά την κυβέρνηση να λάβει μέτρα για την ανάπτυξη- να επιλέξουμε την βιομηχανία τροφίμων ως ένα τομέα που μπορεί να μετατραπεί σε «βαριά βιομηχανία» για την χώρα μας.

Έχουμε ότι χρειαζόμαστε . Κατάλληλες κλιματολογικές συνθήκες . Έχουμε τα παραγωγικό δυναμικό .
Χρειάζεται να αλλάξουμε το «κλίμα» . Να επιλέξουμε να παράγουμε ότι ζητά « η αγορά» και όχι ότι είναι ψηλά στην λίστα των «αποζημιώσεων»

Έχουμε υποχρέωση να εξηγήσουμε ότι δεν θα παράγουμε με τις παλιές μεθόδους . Θα επενδύσουμε στην γνώση . Στην καινοτομία. Καινοτομία δεν είναι μόνο να φτιάχνεις «αεροπλάνα και βαπόρια» . Καινοτομία είναι και να παράγεις τρόφιμα που διατηρούνται περισσότερες ημέρες . Να βελτιώνεις τις ποικιλίες των αγροτικών προϊόντων που παράγεις .
Τώρα που ξέρουμε τις συνέπειες της ανορθόδοξης χρήσης των ευρωπαϊκών κονδυλίων έχουμε ακόμη τον χρόνο να χρησιμοποιήσουμε τα κονδύλια του Ευρωπαϊκού Κοινωνικού Ταμείου για πραγματική επιμόρφωση και κατάρτιση και των αγροτών . Μπορούμε να γίνουμε ανταγωνιστικοί . Αρκεί να επιλέξουμε να «ιδρώσουμε ξανά πρώτα στο χωράφι και μετά στο εργοστάσιο που μεταποιεί ότι πάμε από το χωράφι»

Βεβαίως και χρειάζονται νέες μέθοδοι προώθησης των προϊόντων . Η επιστήμη της Οργάνωσης και Διοίκησης των Επιχειρήσεων όμως «ανακάλυψε» και τα «Δίκτυα- Πλέγματα Παραγωγικών Μονάδων» . Την από κοινού δηλαδή εργασία μη ομοειδών αλλά παρεμφερών ή και αλληλοσυμπληρούμενων προϊόντων

Μπορούμε να ενσωματώσουμε μορφές των ΑΠΕ στην παραγωγική τους διαδικασία. Τι καλύτερο από την χρήση της γεωθερμίας στα θερμοκήπια;

Τώρα ξέρουμε ότι χρειάζεται τυποποίηση και πιστοποίηση για να πωλήσεις αγροτικά προϊόντα και μπορούμε να το καταφέρουμε. Αρκεί να αποφασίσουμε ότι τα κονδύλια που «ξοδεύονται» θα τα χρησιμοποιήσουμε για να επενδύσουμε και όχι ως «επίδομα ανεργίας» για να περάσουμε λίγο καιρό ακόμη .

Θα έχουμε λοιπόν με βάση την παραγωγή αγροτικών προϊόντων όλους τους τομείς της οικονομίας . Θα έχουμε και βιομηχανίες που τόσο πολύ στο παρελθόν επιθυμούσαμε. Χρειάζεται όμως να «τιμούμε την εργασία» και να επιδιώκουμε την ανταγωνιστικότητα. Είναι στα χέρια μας .

Και για όσους ανησυχούν για Δημόσιες Επενδύσεις ο χώρος ενδείκνυται. Στις περισσότερες περιοχές της χώρας από την δεκαετία του 50 , την εποχή του Κ. Καραμανλή έχουν να γίνουν ολοκληρωμένες παρεμβάσεις αρδεύσεων αποστραγγιστικών έργων κλπ

Σε όλα τα παραπάνω ας προσθέσουμε και τον περιορισμό της αστυφιλίας που επιφέρει η ανάπτυξη ενός τέτοιου μοντέλου . Γιατί όλοι γνωρίζουν ότι η χώρα δεν προχωρά με δύο τεράστια αστικά κέντρα ( Αθήνα και Θεσσαλονίκη) και παραμελημένες όλες τις άλλες περιοχές.
Δεν είναι «κακό» να επενδύεις στην βιομηχανία που ως συνήθως σε περιόδους παγκόσμιας οικονομικής κρίσης δέχεται τελευταία τα χτυπήματα. Γιατί πριν τα τρόφιμα μάλλον οι καταναλωτές περιορίζουν όλα τα άλλα είδη.

Έχουμε την πολυτέλεια να αφήνουμε ανεκμετάλλευτο τον φυσικό πλούτο της χώρας και να αναζητούμε την «Ελπίδα μας» στους φίλους μας;
Ας παραδειγματιστούμε από την ιστορία μας .