Από την αρχαιότητα τα παιδιά γιόρταζαν το τέλος του χειµώνα και τον ερχοµό των χελιδονιών µε τα «χελιδονίσµατα». Κρατώντας το οµοίωµα ενός χελιδονιού, τριγυρνούσαν στην πόλη ή στο χωριό τραγουδώντας τη «χελιδόνα», ζητούσαν φιλέµατα. Το έθιµο της «χελιδόνας» συνεχίζεται σε πολλές περιοχές τη Ελλάδας ως σήμερα. Την 1η του Μάρτη τα παιδιά ξεχύνονται στους δρόµους για να καλωσορίσουν τα χελιδόνια, αγγελιοφόρους της άνοιξης, που δε θ' αργούσε να έρθει. Περασµένο σε ένα ραβδί, κρατούσαν ένα καλάθι µε φύλλα κισσού, σύµβολο της αειθαλούς βλάστησης. Στην άκρη του ραβδιού στερέωναν ένα ξύλινο χελιδόνι που είχε κουδουνάκια στο λαιµό του και, τριγυρίζοντας από σπίτι σε σπίτι, κουνούσαν το ραβδί τους και έλεγαν τα «χελιδονίσµατα». Οι νοικοκυρές τους προσέφεραν άσπρα άβραστα αυγά για να τα δώσουν στο δάσκαλο ή για να τα πουλήσουν και να βγάλουν χρήµατα για το σχολείο τους. Τα “χελιδονίσματα” αναβιώνουν στη Νιγρίτα και σε πολλά χωριά της Βισαλτίας, Τερπνή, Χουμνικό, Σιτοχώρι, κ.ά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου