Λένε «όχι» στη συνένωση οι δημότες Βελβεντού

Στη διασταύρωση Βελβεντού - Εθνικής Οδού Κοζάνης – Λάρισας πρόκειται να βγουν σήμερα από τις 12 έως τις 2 το μεσημέρι οι κάτοικοι του δήμου Βελβεντού στο νομό Κοζάνης, προκειμένου να διαμαρτυρηθούν για ενδεχόμενη συνένωσή τους με άλλο δήμο. Κάτοικοι και φορείς της πόλης και της ομογένειας ζητούν ο δήμος τους να παραμείνει ανεξάρτητος «πρότυπος μικρός δήμος», με το αιτιολογικό ότι «αποτελούμε παράδειγμα που υλοποιεί την ανάπτυξη και όχι τη συρρίκνωση της ελληνικής περιφέρειας». Ήδη το σχετικό κείμενο έχουν υπογράψει 3040 δημότες και 40 φορείς του Βελβεντού και της ομογένειας.
Οι κάτοικοι του Βελβεντού τονίζουν ότι δεν πρόκειται να κλείσουν την εθνική οδό, απλώς με αυτή την κίνησή τους θέλουν να ενημερώσουν τους πολίτες και τα ΜΜΕ.

Το πλήρες κείμενο με τα επιχειρήματα των δημοτών και των φορέων του Βελβεντού είναι το εξής:

«Ενόψει της Νέας Αρχιτεκτονικής της Αυτοδιοίκησης και υλοποιώντας την απόφαση της Λαϊκής Συνέλευσης των δημοτών της 29/1/2010 ΕΝΗΜΕΡΩΝΟΥΜΕ:
1. Ο Δήμος Βελβεντού, με εθελοντικές συνενώσεις το 1952, το 1985, το 1994 και το 1997, πήρε τη σημερινή του μορφή, με έκταση 126.000 στρ. σε ένα άκρως ιδιόμορφο εδαφικό ανάγλυφο (λίμνη 293 μ. ύψος και βουνό 2193 μ. υψομ.) και με πληθυσμό 4.000 κατοίκων.
2. Εκτός των ορίων του Δήμου, υπάρχουν και λειτουργούν η κοινωνία των ετεροδημοτών και η ομογένεια, στις ΗΠΑ, την Ευρώπη και την Αυστραλία, που συμβάλλουν δυναμικά στην εξέλιξη της Κοινωνίας της γενέτειρας.
3. Ο Δήμος Βελβεντού είναι ένας εύρωστος ΟΤΑ. Ο τόπος μας έχει τη δική του ιστορία από το 4500 π.χ., με δική του «Ταυτότητα Κοινωνίας» και διαχρονικό πολιτισμικό απόθεμα, με εργονομική αυτοτέλεια, με υποδειγματικές αρχές αυτοδιοικητικής λειτουργίας, με πρότυπο συνεταιριστικό κίνημα, με υγιή οργάνωση της αγροτικής οικονομίας γύρω από τους δυο υγιείς συναλλαγματοφόρους συνεταιρισμούς αγροτών και με μια διακριτή πολιτική καθαρής «πράσινης» ανάπτυξης.
4. Ο Δήμος μας στην διαχρονική του λειτουργία τήρησε με ευλάβεια τις ευρωπαϊκές αρχές της επικουρικότητας, της εγγύτητας και της τοπικής αυτονομίας, σε συνεργασία με τους σαράντα και πλέον μαζικούς φορείς, μέσα από τακτικές θεματικές Λαϊκές Συνελεύσεις των πολιτών του, με στόχο πάντα οι αποφάσεις να λαμβάνονται όσο το δυνατόν πιο ανοικτά, πιο συμμετοχικά και εγγύτερα στους πολίτες έτσι ώστε η αυτοδιοίκηση του τόπου μας να συντείνει στην τοπική και περιφερειακή ανάπτυξη, στην συνεχή ενεργοποίηση του πολίτη στα κοινά και στη διατήρηση και επέκταση της κοινωνικής συνοχής.
5. Ο Δήμος μας αξιοποίησε πολλές φορές τον εθελοντισμό και την συνεισφορά των μελών αυτής της κοινωνίας και της ομογένειας για να δημιουργήσει έργα και βασικές υποδομές. Παράλληλα ο Δήμος απορρόφησε για έργα, υποδομές και πρωτοβουλίες περισσότερα από 20 εκ € μόνο στην τρίτη κοινοτική περίοδο (Γ’ Κ.Π.Σ.- ΠΕΠ – Κοιν. Πρωτοβουλίες). Σήμερα ο Δήμος είναι πανέτοιμος με μελέτες να απορροφήσει περισσότερα από 30 εκατ. ευρώ σε έργα υποδομών από το ΕΣΠΑ. Οι κατά κεφαλήν επενδύσεις εθνικών και ευρωπαϊκών πόρων επέφεραν πολλαπλασιαστικές αποδόσεις, που αντανακλώνται στην καθημερινή ποιότητα ζωής, στην υγιέστατη τοπική αγροτική και τουριστική οικονομία με μια ελπιδοφόρα επιστροφή της νεολαίας στον τόπο της.
6. Ο Δήμος Βελβεντού αποτελεί έναν καλό και αυτοτελή λειτουργικό ΟΤΑ, που είναι βιώσιμος για πολλές δεκαετίες στο μέλλον. Δεν πρέπει ν΄ αποτελέσει δημοτικό διαμέρισμα ενός αχανούς και ουσιαστικά ακυβέρνητου Δήμου, όπως αυτό που σχεδίασε το 2008 το Ινστιτούτο Τοπικής Αυτοδιοίκησης.
7. Η αξιολόγηση των κριτηρίων του «ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΗ» για τους νέους Δήμους οφείλει να λάβει υπόψη ΟΤΑ όπως το Βελβεντό. Αποτελούμε παράδειγμα που υλοποιεί την ανάπτυξη και όχι τη συρρίκνωση της ελληνικής Περιφέρειας.
8. Διεκδικούμε την ανακήρυξή μας σε πρότυπο μικρό Δήμο και ζητούμε την ευκαιρία να συνεχίσουμε την πορεία μας χωρίς να επωμιστούμε υποχρεώσεις άλλων περιοχών.
9. Ζητάμε ΔΕΙΚΤΕΣ και ΣΤΟΧΟΥΣ να τους πετύχουμε (με τη βεβαιότητα ότι θα τους πετύχουμε) και μετά ανακεφαλαιώνουμε. Ας μην «συρρικνωθούν» κοινωνίες που μπορούν να αντιμετωπίσουν αισιόδοξα, πολύπλευρα και παραγωγικά το μέλλον και τις προκλήσεις μιας περιφερειακής ανάπτυξης στην ελληνική ύπαιθρο.»