Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ Ο ΣΕΡΡΩΝ ΚΑΙ ΝΙΓΡΙΤΗΣ ΘΕΟΛΟΓΟΣ

Για τήν Ἁγίαν καί Μεγάλην Τεσσαρακοστήν
Πρός τούς εὐσεβεῖς χριστιανούς τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεώς μας.

«Ὁ χρόνος ὁ μακάριος τῆς νηστείας, ἀκτῖνας ἀποστίλβων τῆς μετανοίας, ἀνέτειλε, προσέλθωμεν φιλοτίμως, ἐκτιναξάμενοι σκό¬τος βαθύτατον ῥαθυμίας, ἅπαντες ἀγαλλόμενοι».
Στιχηρόν προσόμοιον εἰς τόν ἑσπερινόν τῆς Τρίτης τῆς Α’ Ἑβδομάδος τῶν Νηστειῶν.

Ἀγαπητοί μου ἀδελφοί,
Εἰσερχόμεθα γιά μία ἀκόμη φοράν, μέ τήν χάρη τοῦ φιλανθρώπου Θεοῦ, στήν κατ’ ἐξοχήν περίοδον τῶν πνευματικῶν ἀγώνων καί μόχθων, στό στάδιον τῆς Ἁγίας καί Μεγάλης Τεσσαρακο¬στῆς. Κατ’ αὐτήν τήν πνευ¬ματικωτάτην καί κατανυκτικωτάτην περίοδον τοῦ Ἐκκλησιαστικοῦ μας ἔτους ὁ φιλόστοργος ἐπουράνιος Πατέρας μας, ἀπευθύνει πρός ὅλους μας τήν πρό¬σκληση νά διαπλεύσουμε τό πέλαγος τῆς νηστείας καί νά προετοιμασθοῦ¬με μέ τό μυστήριο τῆς ἱερᾶς Ἐξομολογήσεως καί τήν καλ¬λιέρ¬γεια τῶν ὑψοποιῶν ἀρετῶν, γιά νά φθάσουμε στόν γαλήνιο λιμέ-να τοῦ φωτός καί τῆς ἀναστάσεως.
Ἡ Ἁγία καί Μεγάλη Τεσσαρακοστή ἀποτελεῖ, κατά τήν Ἐκκλησια-στική μας παράδοση, τήν ὑψηλή καί οὐρανομήκη ἐκείνη νοητή κλίμακα, πού ἀναβιβάζει κάθε πιστό ἀπό γῆς πρός οὐρανόν, ἀπό τήν δουλεία τῶν παθῶν στήν ἐλευθερία τῆς ὄντως ζωῆς. Κατερχόμασθε στό ἱερώτατο στά¬διο τῶν πνευματικῶν σκαμμάτων γιά νά ἀγωνι¬σθοῦμε γιά τήν κατάκτηση μέ τήν χάρη τοῦ Θεοῦ τῶν χριστιανικῶν ἀρε¬τῶν, πού εἶναι δρόμοι σωτηρί¬ας, νά νηστεύσωμεν σωματι¬κῶς καί πνευματικῶς, νά προσευχηθοῦμε πε¬ρισ¬σότερον καί θερμότερον, νά συμμετάσχουμε πυκνότερα καί πιό συνη¬δειτά στήν κατανυκτική λα¬τρεία τῆς ἱερῆς αὐτῆς περιόδου.
Κατά τήν ἁγία καί Μεγάλη Τεσσαρακοστή, πού εἶναι ἡ καρδιά τοῦ Ἐκκλησιαστικοῦ ἔτους, καλούμεθα νά προ¬ετοιμασθοῦμε μέ τήν νη¬στεία καί μέ τό μυστήριο τῆς Ἐξομολογήσεως, ἔτσι ὥστε νά ὑποδεχθοῦμε θεο-πρεπῶς τήν Μεγάλη Ἑβδομάδα τῶν Ἀχράντων καί κοσμο¬σωτηρίων Πα-θῶν τοῦ Κυρίου μας καί νά προ¬σεγγίζουμε βιωματικῶς τήν ἔνδοξη Ἀνά-στασή Του. Ἡ θεοδίδακτος ἀρετή τῆς νηστείας, ἡ ὁποῖα προ¬τείνεται θερα-πευτικῶς ἀπό τήν Ἁγία μας Ἐκκλησία, δέν εἶναι μία ἀνούσια στέρησις κά-ποιων ὑλικῶν τροφῶν, ἀλλά πρωτίστως ἕνα εὐλογημένο πνευματικό ἀ-γώνισμα. Ἡ δε μετάνοια, στήν ὁποῖα καλούμεθα νά σπουδά¬σωμεν καθ’ ὅλη τήν διάρκεια τῆς ζωῆς μας δέν μία εἶναι τιμωρία, ἀλλά φιλανθρωπό-τατο θεῖον δώρημα καί εὐλογία.
Ὁ θεοΐδρυτος θεσμός τῆς νηστείας ἀποσκοπεῖ πρωτίστως στόν ἐξα¬γνισμό τῆς ψυχῆς καί τοῦ σώματος, στήν ἐνσυνείδητη ἀποχή καί ἀπομά¬κρυνση ἀπό τήν ἁμαρτία, τά πάθη, τίς κακίες, στήν κάθαρση τοῦ νοῦ μέ ἀπώτερο στόχο τόν φωτισμό καί τήν θέωση. Ἡ νηστεία συνιστᾶ μία ἐλευ¬θέρα ἐπιλογή αὐτα¬πάρνησης, θυσίας καί μυστικῆς συμμε¬τοχῆς τοῦ πι¬στοῦ στά Πάθη τοῦ Χριστοῦ μας. Αὐτή τήν Ἁγία Τεσσαρακοστή ἄς ἀγωνι¬σθοῦμε συστη¬ματικότερα, μέ ταπεινό φρόνημα, ὥστε ἡ νη¬στεία μας νά προσλάβει πνευματικό περιεχόμενο, ὅπως μᾶς τό διδάσκει ὁ Μέγας Βασί¬λειος, ὁ κορυφαῖος αὐτός διδάσκαλος τῆς θεά¬ρεστης νηστείας λέγοντας: «Ἀληθινή νηστεία εἶναι ἡ ἀπομά¬κρυνση ἀπό ὁτιδήποτε τό κακό καί ἐφάμαρτο, ἡ ἐγκράτεια τῆς γλῶσσας, ἡ ἀποχή ἀπό τόν θυμό, ὁ χωρι¬σμός ἀπό τίς αἰσχρές ἐπιθυμίες, τήν καταλα¬λιά, τό ψέμα καί τήν ἐπι¬ορκία. Ἡ ἀπουσία καί ἡ στέρηση ἀπό αὐτά εἶναι ἡ ἀληθινή νηστεία». Ὅταν ἀγω¬νιζόμαστε γιά ὅλα αὐτά τότε ἡ νηστεία μας εἶναι ἁγία καί θεοφιλής καί λειτουργεῖ ὡφέλιμα γιά τήν πνευματική μας πρόο-δο καί ὡ¬ρί¬¬μανση. Ὑπό αὐτές τίς προϋποθέσεις ἡ νηστεία μας γίνεται πραγματικά «παθοκτόνος» καί «φάρμα¬κον παθῶν καθαρτήριον».
Ἡ μετάνοια γιά ἐμᾶς τούς χριστιανούς εἶναι ἱερό χρέος πρός τόν Θεόν, τόν ἑαυτόν μας καί τόν συνάνθρωπόν μας, προϋπό¬θεση καί τρόπος ζωῆς. Μετάνοια εἶναι ἡ ἀλλαγή τοῦ νοῦ, τό νέο ἦθος ζωῆς, ἡ δυναμική με-τά¬βαση μέ τήν χάρη τοῦ Θεοῦ «ἐκ τοῦ παρά φύσιν εἰς τό κατά φύσιν, καί ἐκ τοῦ διαβόλου πρός τόν Θεόν· ἐπιστροφή δι’ ἀσκήσεως καί πόνων».
Ἀτελής καί ἀδύναμη ἀπό μόνη της ἡ ἀνθρωπίνη φύση εὔ¬κολα παρασύ¬ρεται καί δελεάζεται ἀπό τά θέλγητρα τῆς ἁμαρτίας ὑποκύπτου-σα σέ αὐτήν. Ἐπειδή κατά τόν λόγο τῆς Ἁγίας Γραφῆς κανένας δέν εἶναι καθα¬ρός ἀπό τόν ρύπο τῆς ἁμαρτίας, γι’ αὐτό καί καθημερινῶς ὀ-φείλουμε νά ἀγωνιζόμεθα διά τῆς μετανοίας γιά τήν πνευματική μας ἀρτιότητα. Ἡ διδα¬σκαλία τῆς Ἁγίας Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας μας, θεωρεῖ ὅτι ἡ ἁμαρτία ὡς ἄρνηση τοῦ Θεοῦ ρυπαίνει καί πληγώνει τήν ψυχή μέ ἀποτέλεσμα ὁ ρύ¬πος αὐτός τῆς ψυχῆς νά ἐμποδίζει τόν ἄνθρωπο νά προσεγγίσει τόν Θεό. Ἡ ἁμαρτία ὡς ἀστοχία στήν χρήση τοῦ θεόσδοτου δώρου τῆς ἐλευθε¬ρίας, δημιουργεῖ χά¬σμα μέγα ἀνάμεσα στόν ἄνθρωπο καί τόν Θεό πού μόνο μέ τό ἔλεος τοῦ Θεοῦ γεφυρώνεται. Ἡ ἁμαρτία συνιστᾶ τό παρα¬μέρισμα τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ. Ἡ θεραπεία τῆς ἁμαρτίας καί τῶν συνε¬πειῶν της εἶναι ἡ ἐκ νέου λειτουργία τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ στήν ζωή τοῦ πλανηθέντος ἀνθρώπου, ὁ ὁποῖος διά τῆς μετανοίας ἐπιστρέφει «εἰς ἑαυ¬τόν», στόν φυσικόν του χῶρον, στόν οἶκο τοῦ Πατέρα Του.
Ἡ Ἐκκλησία μας διδάσκει ὅτι διά τῆς ἀκτίστου θείας χάριτος παρέ-χεται ἡ ἄφεση τῶν ἁμαρτιῶν καί διά τοῦ πνευματικοῦ μας ἀγῶνος ἐξα-σφαλίζεται ἡ πνευματική πρόοδος τοῦ πιστοῦ. Ἄς ἀξιοποιήσωμεν χωρίς προκαταλήψεις καί παρερμηνεῖες πρός χάριν τῆς σωτηρίας μας τό μεγάλο μυστήριο τῆς συμφιλί¬ωσης μέ τόν Θεό, τήν ἱερά ἐξομολόγηση.

Ἀγαπητοί μου ἀδελφοί,
Στό πνευματικό στάδιο τῶν ἀρετῶν πού ἀνοίγει ἀπό σήμερα μέ τήν τέλεση τοῦ πρώτου Κατανυκτικοῦ Ἑσπερινοῦ, ἡ ἁγία Μητέρα καί πνευμα¬τική μας τροφός Ἐκκλησία, μᾶς κα¬λεῖ ὅλους νά εἰσέλθουμε, γιά νά ἀγωνι¬σθοῦμε τόν καλό ἀγώνα γιά τήν σωτηρία μας, ἔχοντας τόν ἡγεμόνα νοῦν πάντοτε προσανατολισμένον μετά βαθείας πίστεως καί ἀμετακινήτου ἀ¬φοσιώσεως στόν τῆς πίστεώς μας Ἀρχηγό καί τελειωτή Ἰησοῦν Χριστόν.
Εἴθε ὁ φιλέσπλαγχνος ἐπουράνιος Πατέρας μας νά εἶναι βοηθός καί σκεπαστής ὅλων μας σ’ αὐτήν τήν ἐπίπονη ἀλλά καί σωτήρια πορεία συναντήσεως μαζί Του.
Εὐλογημένη καί ἁγία Μεγάλη Τεσσαρακοστή! Καλή Ἀνάσταση!

Διάπυρος εὐχέτης ὅλων σας πρός τόν Κύριον
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
+Ο ΣΕΡΡΩΝ ΚΑΙ ΝΙΓΡΙΤΗΣ ΘΕΟΛΟΓΟΣ