Χαιρετιστήριο μήνυμα απέστειλε ο Βουλευτής Σερρών του ΛΑ.Ο.Σ. κ. Η. Πολατίδης στην εκδήλωση που πραγματοποιήθηκε από τα Ποντιακά Σωματεία του Νομού στην Πλατεία Ελευθερίας της πόλεως των Σερρών για την 91η Επέτειο Εθνικής Μνήμης της Γενοκτονίας του Ποντιακού Ελληνισμού. Το πλήρες κείμενο του χαιρετισμού έχει ως εξής.
Φίλες και φίλοι,
Υποχρεώσεις στην Βουλή δεν μου επιτρέπουν να παρίσταμαι στην τελετή Μνήμης της Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου μαζί σας.
Οι πρόγονοι μας εσφάγησαν από τους βάρβαρους τουρκομογγόλους υπό την καθοδήγηση του αρχισφαγέα Κεμάλ από το 1915 έως το 1922. Θα μπορούσαν πολύ εύκολα να σώσουν την ζωή τους αποδεχόμενοι τον εκτουρκισμό τους αλλά δεν το έκαναν. Παρέμειναν μέχρι τέλους Έλληνες και Ορθόδοξοι κάνοντας πράξη την προαιώνια ελληνική ιδέα ότι η ζωή αξίζει μόνο όταν είσαι διατεθειμένος να την θυσιάσεις για ανώτερα ιδανικά.
Πολιτικές σκοπιμότητες και φαντασιώσεις περί ελληνοτουρκικής φιλίας οδήγησαν το ελληνικό κράτος στην αποσιώπηση των τραγικών γεγονότων. Ενώ το αίμα των Ελλήνων του Πόντου αλλά και της Ιωνίας και της Θράκης όπως επίσης των Αρμενίων και Ασσυρίων ήταν ακόμη νωπό, ο Ελευθέριος Βενιζέλος πρότεινε τον αρχισφαγέα Κεμάλ για βραβείο Νόμπελ Ειρήνης! Οι Τούρκοι έδειξαν διαχρονικά την βαρβαρότητα τους το 1955 στην Κωνσταντινούπολη, το 1964 και 1974 στην Κύπρο αλλά δυστυχώς από την Ελλάδα διατηρήθηκε η πολιτική της «αψόγου στάσεως». Ύστερα από πολλούς αγώνες, τελικά το 1994 αναγκάστηκε η Βουλή να αναγνωρίσει την Γενοκτονία, πάλι όμως λόγω των σκοπιμοτήτων η αναγνώριση αυτή έμεινε κενό γράμμα διότι εν τω μεταξύ ενέσκηψε στην Ελλάδα η λαίλαπα του εκσυγχρονισμού υπό τις διάφορες εκδοχές της.
Το ελληνικό κράτος παρά την τυπική αναγνώριση, αρνείται μέχρι σήμερα να προβεί στην ουσιαστική διότι δεν θέλει να ενοχλήσει την Τουρκία και τους διαφόρους προστάτες της. Ξένα κοινοβούλια, με πρόσφατο και χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτό της Σουηδίας, αναγνώρισαν την Γενοκτονία ενώ υπάρχουν στην Ελλάδα πολιτικές δυνάμεις που αρνούνται ακόμη και τον χαρακτηρισμό του εγκλήματος ως Γενοκτονία.
Ενώ πρωθυπουργοί, υπουργοί και λοιποί αξιωματούχοι συνωστίζονται στις εκδηλώσεις για την επέτειο του ολοκαυτώματος των Εβραίων, αντιθέτως στις εκδηλώσεις για την Γενοκτονία η αντιπροσώπευση του κράτους είναι υποβαθμισμένη.
Ο τέως και ο νυν πρωθυπουργός έφθασαν ακόμη και στο σημείο να καταθέσουν στεφάνι στον τάφο του αρχισφαγέα Κεμάλ ενώ στην πρόσφατη του επίσκεψη ο Ερντογάν αρνήθηκε να καταθέσει στεφάνι ακόμη και στο μνημείο του Αγνώστου Στρατιώτου. Απύθμενος ραγιαδισμός από την μία, σουλτανική έπαρση από την άλλη.
Η ελληνοτουρκική φιλία είναι και θα παραμείνει χίμαιρα αφού οι Τούρκοι δεν θέλουν φίλους και συνεργάτες, αλλά ραγιάδες και γιουσουφάκια. Κάποιοι οσφυοκάμπτες πολιτικοί έκαναν την επιλογή τους. Εγώ εν αντιθέσει προς αυτούς συντάσσομαι με την συντριπτική πλειοψηφία των Ποντίων αλλά και ολόκληρου του ελληνικού λαού που θεωρεί εκ των ων ουκ άνευ την εθνική αξιοπρέπεια. Μια Ελλάδα με αξιοπρέπεια και εθνική ανεξαρτησία.Μια Ελλάδα που θα ανήκει στους Έλληνες είναι ο καλύτερος τρόπος για να τιμήσουμε τα τραγικά θύματα της Γενοκτονίας.
Φίλες και φίλοι,Υποχρεώσεις στην Βουλή δεν μου επιτρέπουν να παρίσταμαι στην τελετή Μνήμης της Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου μαζί σας.
Οι πρόγονοι μας εσφάγησαν από τους βάρβαρους τουρκομογγόλους υπό την καθοδήγηση του αρχισφαγέα Κεμάλ από το 1915 έως το 1922. Θα μπορούσαν πολύ εύκολα να σώσουν την ζωή τους αποδεχόμενοι τον εκτουρκισμό τους αλλά δεν το έκαναν. Παρέμειναν μέχρι τέλους Έλληνες και Ορθόδοξοι κάνοντας πράξη την προαιώνια ελληνική ιδέα ότι η ζωή αξίζει μόνο όταν είσαι διατεθειμένος να την θυσιάσεις για ανώτερα ιδανικά.
Πολιτικές σκοπιμότητες και φαντασιώσεις περί ελληνοτουρκικής φιλίας οδήγησαν το ελληνικό κράτος στην αποσιώπηση των τραγικών γεγονότων. Ενώ το αίμα των Ελλήνων του Πόντου αλλά και της Ιωνίας και της Θράκης όπως επίσης των Αρμενίων και Ασσυρίων ήταν ακόμη νωπό, ο Ελευθέριος Βενιζέλος πρότεινε τον αρχισφαγέα Κεμάλ για βραβείο Νόμπελ Ειρήνης! Οι Τούρκοι έδειξαν διαχρονικά την βαρβαρότητα τους το 1955 στην Κωνσταντινούπολη, το 1964 και 1974 στην Κύπρο αλλά δυστυχώς από την Ελλάδα διατηρήθηκε η πολιτική της «αψόγου στάσεως». Ύστερα από πολλούς αγώνες, τελικά το 1994 αναγκάστηκε η Βουλή να αναγνωρίσει την Γενοκτονία, πάλι όμως λόγω των σκοπιμοτήτων η αναγνώριση αυτή έμεινε κενό γράμμα διότι εν τω μεταξύ ενέσκηψε στην Ελλάδα η λαίλαπα του εκσυγχρονισμού υπό τις διάφορες εκδοχές της.
Το ελληνικό κράτος παρά την τυπική αναγνώριση, αρνείται μέχρι σήμερα να προβεί στην ουσιαστική διότι δεν θέλει να ενοχλήσει την Τουρκία και τους διαφόρους προστάτες της. Ξένα κοινοβούλια, με πρόσφατο και χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτό της Σουηδίας, αναγνώρισαν την Γενοκτονία ενώ υπάρχουν στην Ελλάδα πολιτικές δυνάμεις που αρνούνται ακόμη και τον χαρακτηρισμό του εγκλήματος ως Γενοκτονία.
Ενώ πρωθυπουργοί, υπουργοί και λοιποί αξιωματούχοι συνωστίζονται στις εκδηλώσεις για την επέτειο του ολοκαυτώματος των Εβραίων, αντιθέτως στις εκδηλώσεις για την Γενοκτονία η αντιπροσώπευση του κράτους είναι υποβαθμισμένη.
Ο τέως και ο νυν πρωθυπουργός έφθασαν ακόμη και στο σημείο να καταθέσουν στεφάνι στον τάφο του αρχισφαγέα Κεμάλ ενώ στην πρόσφατη του επίσκεψη ο Ερντογάν αρνήθηκε να καταθέσει στεφάνι ακόμη και στο μνημείο του Αγνώστου Στρατιώτου. Απύθμενος ραγιαδισμός από την μία, σουλτανική έπαρση από την άλλη.
Η ελληνοτουρκική φιλία είναι και θα παραμείνει χίμαιρα αφού οι Τούρκοι δεν θέλουν φίλους και συνεργάτες, αλλά ραγιάδες και γιουσουφάκια. Κάποιοι οσφυοκάμπτες πολιτικοί έκαναν την επιλογή τους. Εγώ εν αντιθέσει προς αυτούς συντάσσομαι με την συντριπτική πλειοψηφία των Ποντίων αλλά και ολόκληρου του ελληνικού λαού που θεωρεί εκ των ων ουκ άνευ την εθνική αξιοπρέπεια. Μια Ελλάδα με αξιοπρέπεια και εθνική ανεξαρτησία.Μια Ελλάδα που θα ανήκει στους Έλληνες είναι ο καλύτερος τρόπος για να τιμήσουμε τα τραγικά θύματα της Γενοκτονίας.
Ανήμερα της θλιβερής επετείου της Ποντιακής Γενοκτονίας, την Τετάρτη 19 Μαΐου, η Κεντρική Επιτροπή Εξετάσεων του υπουργείου Παιδείας, ζήτησε από τους μαθητές θεωρητικής κατεύθυνσης της Γ΄ λυκείου που συμμετέχουν στις απολυτήριες εξετάσεις, να αναλύσουν στο μάθημα της Νεοελληνικής...
ΑπάντησηΔιαγραφήΛογοτεχνίας το έργο του Γιώργου Ιωάννου …«Το σπίτι του Κεμάλ». Η επιλογή του συγκεκριμένου κειμένου την συγκεκριμένη ημέρα, προκάλεσε ποικίλες αντιδράσεις αφού το έργο πραγματεύεται τις διαδοχικές επισκέψεις μίας Τουρκάλας, που εγκατέλειψε τη Θεσσαλονίκη με την ανταλλαγή των πληθυσμών το 1923, στο σπίτι που έζησε, δίπλα ακριβώς από αυτό που γεννήθηκε ο Κεμάλ Ατατούρκ και σήμερα στεγάζει το τουρκικό προξενείο. [...]
«Λυπάμαι για αυτό που έγινε. Την ίδια ώρα που ο Ελληνισμός τιμάει τους 350.000 νεκρούς της Ποντιακής Γενοκτονίας, το υπουργείο Παιδείας επέλεξε να τιμήσει τον σφαγέα τον προγόνων μας. Δεν ξέρω αν είναι συμπτωματικό, αλλά πολλά περίεργα συμβαίνουν τελευταία στο υπουργείο Παιδείας» δήλωσε ο πρόεδρος της Παμποντιακής Ομοσπονδίας Ελλάδας κ.Γεώργιος Παρχαρίδης που θα αποστείλει σχετική επιστολή διαμαρτυρίας προς την υπουργό Παιδείας κυρία Άννα Διαμαντοπούλου.
«Με προβληματίζει η επιλογή του συγκεκριμένου θέματος, τη συγκεκριμένη μέρα. Σκεφτείτε τι θα πουν οι Σουηδοί συνάδελφοι που πρόσφατα ψήφισαν υπέρ της αναγνώρισης της Ποντιακής Γενοκτονίας, αν πληροφορηθούν πως αντιμετωπίζει το θέμα το ελληνικό υπουργείο Παιδείας» δήλωσε από την πλευρά του ο βουλευτής Σερρών της ΝΔ κ.Αναστάσιος Καρυπίδης.
Την ίδια ώρα, χιλιάδες κόσμου συμμετείχαν στη συγκέντρωση που πραγματοποιήθηκε χθες το απόγευμα στην πλατεία Αγίας Σοφίας στη Θεσσαλονίκη για να τιμήσουν τη Γενοκτονία των 353.000 Ελλήνων του Πόντου.
Στην εκδήλωση μίλησαν οι βουλευτές που πρωταγωνίστησαν στην αναγνώριση της Γενοκτονίας από τη σουηδική Βουλή, ενώ συγκίνηση προκάλεσε η ομιλία του υπερασιωνόβιου (108 ετών) Χαράλαμπου Μητσόγλου, από την Μπάφρα του Πόντου, ο οποίος αναφέρθηκε στα βιώματά του από τις τραγικές εκείνες ημέρες.
Μετά τη συγκέντρωση πραγματοποιήθηκε πορεία η οποία ολοκληρώθηκε στο τουρκικό προξενείο της Θεσσαλονίκης, όπου οι εκπρόσωποι της ΠΟΕ θυροκόλλησαν το ψήφισμα για την αναγνώριση της Γενοκτονίας.