Να μιλήσουμε πολιτικά

Επιτέλους...σε περίοδο που κυριαρχεί στην επικαιρότητα η ονοματολογία και τα διαδικαστικά, κάποιος επιλέγει να κάνει παρέμβαση και στην ουσία ζητάει να μιλήσουμε πολιτικά.

Απο τον Βορεινό Πολεμικό Ανταποκριτή

Δεν είναι βέβαιο για το τι είναι το σημαντικότερο σήμερα: Να βρούμε τα αίτια της βαριάς ήττας, να βρούμε το σώμα που θα εκλέξει τον επόμενο αρχηγό, να ορίσουμε πότε θα γίνει το επόμενο συνέδριο και αν αυτό θα αλλάξει την οργανωτική δομή του κόμματος, να διαμορφώσουμε μία νέα ιδεολογική και πολιτική πρόταση προς την κοινωνία η οποία θα μας ξανακάνει πολιτική πρωτοπορία στη χώρα; Όλους, μας απασχολούν αυτά και ακόμη περισσότερα ερωτήματα και ζητήματα.
Χωρίς να υποτιμώ τα άλλα θέματα , σε ότι με αφορά, πιστεύω ότι, το καθοριστικό ζήτημα σήμερα, για την πολιτική επιβίωση της Ν.Δ. είναι: το με ποιους ανθρώπους και με ποια νοοτροπία και στάση ζωής, θέλουμε να οικοδομήσουμε το αύριο του κόμματος. Και για να είμαι ξεκάθαρος. Πιστεύω λοιπόν, ότι όσο το κόμμα θα στελεχώνεται, θα στηρίζεται , θα αναδεικνύει και θα επιβραβεύει ανεπάγγελτους «επαγγελματίες πολιτικούς» χωρίς καμία διάθεση προσφοράς, ανθρώπους που δεν έχουν δουλέψει στη ζωή τους και τα ένσημα τους τα χρωστάνε στο κόμμα, που δεν έχουν την παραμικρή επαγγελματική και κοινωνική καταξίωση, που απλά ήταν κολλητοί με κάποιον και αυτός τους ανάδειξε, ανθρώπους που κινούνται στα όρια του πολιτικού τυχοδιωκτισμού, που δεν ντρέπονται να μας αντικρίζουν αφού έχουν εξευτελίσει κάθε διαδικασία και έννοια τιμιότητας, καθαρότητας και σοβαρότητας, ανθρώπους που δεν έχουν το παραμικρό πολιτικό ανάστημα να αντισταθούν σε κάθε μορφής συμφέρον, τότε όχι μόνο δεν πρόκειται να αποκτήσει ξανά το ρόλο που του αξίζει και του αναλογεί στην πολιτική ζωή του τόπου , αλλά και αν ακόμη οι συγκυρίες το ξαναφέρουν μπροστά, θα έχει την ίδια τύχη με τις πρόσφατες εκλογές. Σήμερα όλη η κοινωνία, οι επιχειρηματίες, οι εργαζόμενοι, οι νέοι, οι άνεργοι, οι απλοί πολίτες, αντιμετωπίζουν εχθρικά και με απίστευτη δυσανεξία την πολιτική και τους πολιτικούς. Τι θέλουν άραγε όλοι αυτοί; Η απάντηση είναι σαφής και πιστεύω απλούστατη. Θέλουν να τους κυβερνούν άνθρωποι ακέραιοι, με επιστημονική και επαγγελματική κατάρτιση, επιτυχημένοι επαγγελματίες, με κοινωνική καταξίωση, με ταλέντο και με διάθεση για δουλειά, τίμιοι που να έχουν το ψυχικό σθένος να αντισταθούν στο μαύρο χρήμα και να μην τα «παίρνουν», με ολοκληρωμένη άποψη και καθαρό πολιτικό λόγο, με ανιδιοτελή πατριωτισμό, μακριά από την καμαρίλα των εκάστοτε πολιτικών ηγετίσκων.
Θα με ρωτήσει εύκολα κάποιος «καλοπροαίρετος» : καλά, δεν υπάρχουν σήμερα τέτοιοι άνθρωποι στη ΝΔ; Ελάχιστοι έχουν παραμείνει στο οργανωμένο κόμμα. Οι υπόλοιποι που υπήρχαν, και είναι πάρα πολλοί, έχουν ιδιωτεύσει, ασκούν το επάγγελμα τους, έχουν φτιάξει τις δουλειές τους και κοιτούν με πίκρα , αλλά πάντα με νοσταλγία τη ΝΔ και την πολιτική πραγματικότητα. Είναι όλοι εκείνοι οι ΔΑΠΙΤΕΣ του 1980 και μετά, που έζησαν τα πέτρινα χρόνια της αντιπολίτευσης. Χρόνια που είχαν πολλές πίκρες, ήττες αλλά και αγώνες και μεγάλες νίκες. Χρόνια, που η αρχικά 5η σε δύναμη ΔΑΠ, έφτασε να είναι η δημοκρατική ανανεωτική πρωτοπορία και να διαθέτει σε κάθε σχολή των ΑΕΙ και ΤΕΙ στελέχη που μπορούσαν να κρατήσουν την παράταξη ψηλά και να δώσουν στο κόμμα τη δύναμη να κερδίσει τις εκλογές του 1989 και 1990. Που πήγαν όλοι αυτοί; Γιατί δεν αξιοποιήθηκαν και στη θέση τους βρέθηκαν άκαπνοι κολλητοί και αμφιβόλου προέλευσης και ποιότητας άτομα; Είναι απλό. Κανείς στη ΝΔ δεν ήθελε τέτοιους ανθρώπους. Εδώ και πολλά χρόνια το κόμμα δεν χρειάζεται ανθρώπους που να έχουν άποψη και να την στηρίζουν. Ήθελε ανδρίκελα , που απλά δεν θα έφερναν αντιρρήσεις και θα στήριζαν άβουλα και άκριτα τις επιλογές της ηγεσίας.
Σήμερα το επίσημο κόμμα και τα μεγαλοστέλεχη του, αναζητούν εναγωνίως τον τρόπο που θα εκλεγεί ο νέος αρχηγός. Θαρρείς ότι αυτό είναι το πρόβλημα και ότι αν λυθεί , όλα μετά θα είναι εύκολα. Για μία ακόμη φορά, μας εμπαίζουν και μάλιστα σε συγχορδία. Για την οικονομία του λόγου θα πω ότι, τελικά εκλέγεται ο επόμενος αρχηγός, από ένα ευρύτατο σώμα και μάλιστα με μεγάλη πλειοψηφία. Ε και. Την επόμενη μέρα, για μην πω από την επόμενη ώρα της εκλογής, θα αμφισβητείται διαρκώς και με κάθε ευκαιρία. Θα υπάρχουν δεκάδες θέματα που η κεντρική κομματική θέση θα λοιδορείται και θα υπονομεύεται. Αλλά και πάλι , ας θεωρήσουμε, ότι τίποτε από όλα αυτά δεν πρόκειται να γίνει και όλοι θα στηρίζουν τον αρχηγό. Ποιοι; Όλοι αυτοί που , άλλος λίγο και άλλος πολύ, μας οδήγησαν στην πανωλεθρία. Μόνο ο Καραμανλής έφταιγε για την ήττα; Έχει γούστο όλοι οι άλλοι να ήταν επιτυχημένοι και να είχαμε μόνο έναν αποτυχημένο πρωθυπουργό;
Για μην μακρηγορήσω άλλο, θα καταλήξω με την πρόταση μου : Είναι η στιγμή να γίνει ένα συνέδριο στο οποίο θα ξεκαθαριστούν όλα. Να ειπωθούν τα πάντα, να αποδοθούν όλες οι ευθύνες. Να πουν οι υποψήφιοι αρχηγοί, με ποιους θα πάνε, την επόμενη μέρα, μπροστά τη ΝΔ και τι θα αλλάξουν. Ο νικητής τα παίρνει όλα και οδηγεί το κόμμα στην επόμενη δεκαετία. «Ο χαμένος πάει σπίτι του». Όσο και υπερβολικό να ακούγεται , όσοι θυμούνται, καταλαβαίνουν εύκολα τι εννοώ. Αν λοιπόν, δεν τολμήσει η ηγεσία του κόμματος να κάνει ένα ανοικτό συνέδριο μάχης και αν επόμενος αρχηγός ακολουθήσει τα βήματα των προηγούμενων, κυρίως στις επιλογές των προσώπων , το «μαγαζί» σύντομα θα βάλει λουκέτο. Αυταπατώνται όσοι πιστεύουν, ότι η περιοδικότητα της εναλλαγής των δύο πολιτικών κομμάτων στην εξουσία, δεν ανατρέπεται.
Στηρίζω κάθε προσπάθεια να γίνει το νέο κόμμα που ονειρευτήκαμε και αγωνιστήκαμε. Το έχει ανάγκη ο τόπος. Στηρίζω κάθε πρωτοβουλία ανθρώπων που έχουν τα χαρακτηριστικά που περιέγραψα.