«αναμόρφωση» του θεσμικού πλαισίου του ΕΛΓΑ

Γ. Κασαπίδης, βουλευτής Κοζάνης.

Μετά από επτάμηνη κυοφορία της σύνταξης του «νέου» νομοσχεδίου για την «αναμόρφωση» του θεσμικού πλαισίου του ΕΛΓΑ, η πολιτική ηγεσία του Υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων παρουσίασε (12-5-2010) τα βασικότερα σημεία του.

Από την παρουσίαση του προσχεδίου προς δημόσια διαβούλευση, ο αγροτικός κόσμος μπορεί να αντιληφθεί ότι όλη η φιλοσοφία του νομοσχεδίου ωθεί την ασφάλιση της αγροτικής παραγωγής στην «προαιρετικότητα» της ασφάλισης και στην ιδιωτική ασφάλιση. Οι μέχρι χθες διακηρύξεις της υπουργού για «υποχρεωτικότητα» της ασφάλισης, «κοινωνικό χαρακτήρα» του ΕΛΓΑ και «υλική και ηθική» στήριξη του Έλληνα αγρότη αναιρούνται μέσα από τις διατάξεις του προσχεδίου. Όλα σχεδόν παραπέμπονται στην πρόσθετη- προαιρετική και ιδιωτική ασφάλιση. Εξάλλου από την όλη φιλοσοφία του προσχεδίου διαφαίνεται ότι η ασφάλιση της αγροτικής παραγωγής ωθείται στην «προαιρετικότητα» και την ιδιωτική ασφάλιση.

Επίσης γίνεται άμεσα αντιληπτό ότι το νομοσχέδιο έχει την ίδια φιλοσοφία με τον προ 10ετίας νόμο 2145/2001 (ΗΣΙΟΔΟΣ) και προφανώς και τους ίδιους «εμπνευστές». Μόνο ο Κρατικός Αντασφαλιστικός Οργανισμός ΟΑΣΙΣ - τον οποίο κατήργησε η ΝΔ - δεν επανεφέρεται, ο οποίος όμως αντικαθίσταται - πλην του τομέα της αντασφάλισης - με τη νεοσυστηνόμενη Υπηρεσία Διαχείρισης Κρίσεων και Κινδύνων του ΥΠΑΑΤ. Στον ΗΣΙΟΔΟ οι «τρεις πυλώνες» της ασφάλισης ήταν: α. ο ΟΑΣΙΣ, β. οι Αλληλοασφαλιστικοί Συνεταιρισμοί και οι ιδιωτικές ασφαλιστικές επιχειρήσεις, και γ. ο ΕΛΓΑ.

Στο νέο νομοσχέδιο οι «τρεις πυλώνες» της ασφάλισης θα είναι:

α. Υπηρεσία Διαχείρισης Κρίσεων και Κινδύνων του ΥΠΑΑΤ β. οι Αλληλοασφαλιστικοί Συνεταιρισμοί και οι ιδιωτικές ασφαλιστικές επιχειρήσεις, και γ. ο ΕΛΓΑ. Επομένως προς τι η επτάμηνη κυοφορία και η καλλιέργεια προσδοκιών προς στο αγροτικό κόσμο και τους εμπλεκόμενους στο γεωργοασφαλιστικό σύστημα της χώρας;

Επιμένουμε ότι, με τις σημερινές δομές και τα σημερινά χαρακτηριστικά της Ελληνικής Γεωργίας, το «ασφαλιστικό κοστούμι» που της ταιριάζει είναι εκείνο της υποχρεωτικής ασφάλισης και μάλιστα με απλές και αυτοματοποιημένες διαδικασίες.

Υπάρχουν, βέβαια, και τομείς της Ελληνικής Γεωργίας που έχουν αναπτυχθεί ικανοποιητικά, που έχουν πραγματοποιήσει σημαντικές επενδύσεις και έχουν ενσωματώσει νέες τεχνολογίες. Οι τομείς αυτοί μπορεί να καλύψουν τις πέραν της ασφάλισης του ΕΛΓΑ ειδικές ασφαλιστικές τους ανάγκες, με «ειδικά ασφαλιστικά πακέτα» των ιδιωτικών ασφαλιστικών επιχειρήσεων και με ισχυρή επιδότηση ασφαλίστρου από το κράτος.

Αυτοί, όμως, οι τομείς - ακόμη και σήμερα - δεν χαρακτηρίζουν στο σύνολό της την Ελληνική Γεωργία και εάν οι διαδικασίες αυτές εφαρμοσθούν γενικά στο σύνολό της, είναι βέβαιο ότι το γεωργοασφαλιστικό σύστημα της χώρας θα αποτύχει, γιατί θα έχουμε βάλει, για μια ακόμη φορά, «το κάρο μπροστά από το άλογο». Διότι ποιος είναι τελικά ο στόχος της Ελληνικής Πολιτείας; Να έχει ασφαλισμένο το σύνολο της Ελληνικής αγροτικής παραγωγής ή να είναι ασφαλισμένο ένα πολύ μικρό έως ασήμαντο τμήμα της.

Οι Έλληνες αγρότες που, στις δύσκολες στιγμές τους, ένοιωσαν τον ΕΛΓΑ δίπλα τους, είναι πρόθυμοι να καταβάλλουν μεγαλύτερη ειδική ασφαλιστική εισφορά για να έχουν τη στήριξή του σε περίπτωση ζημιών, δίχως όμως τις προτεινόμενες στο προσχέδιο πολυδαίδαλες, πρακτικά ανεφάρμοστες και τελικά αναποτελεσματικές διαδικασίες και πρακτικές.

Προκαλεί απορία η συνεχιζόμενη αναφορά της κας υπουργού στις δήθεν αντιθέσεις του σημερινού συστήματος προς το θεσμικό πλαίσιο της ΕΕ και την ανάγκη εναρμόνισής του προς αυτό. Ο ΕΛΓΑ λειτουργεί νόμιμα στο πλαίσιο της ΕΕ επί δεκαετίες και ποτέ δεν τέθηκε ουσιαστικά θέμα «μη συμβατότητάς του». Όλοι γνωρίζουν ότι η διαφορετικότητα των δομών, των καλλιεργειών και προϊόντων, των νοοτροπιών, των ασφαλιστικών κινδύνων, κλπ, επιβάλλει μια «χαλαρή» κοινή πολιτική ασφάλισης στο πλαίσιο της ΕΕ, με δυνατότητα προσαρμογής κάθε κράτους μέλους στα χαρακτηριστικά της δικής του γεωργίας. Εξάλλου, για το λόγο αυτό, υπάρχουν, τόσο σε ευρωπαϊκό, όσο και σε παγκόσμιο επίπεδο διαφορετικά συστήματα ασφάλισης, με μόνο κοινό σημείο την κρατική παρουσία και στήριξη του αγροτικού εισοδήματος.

Τέλος, είναι ηλίου φαεινότερο ότι οι Έλληνες αγρότες έχουν, ήδη, προβληματισθεί αρνητικά με την υποχρεωτική ασφάλιση, την πρόσθετη-προαιρετική ασφάλιση, την ιδιωτική ασφάλιση, την ειδική ασφαλιστική εισφορά, την πρόσθετη ασφαλιστική εισφορά, τη γενική ασφαλιστική εισφορά, το ασφάλιστρο των ιδιωτικών ασφαλιστικών επιχειρήσεων, το πλαφόν των 70.000 €, την όχι σε επίπεδο αγροτεμαχίου απαλλαγή του 20% σε συνδυασμό με τη μη αναφορά στους συντελεστές αποζημίωσης, τη δυνατότητα αύξησης του ορίου απαλλαγής μέχρι και 50% σε περιπτώσεις συνεχόμενων ζημιών και την ανταποδοτικότητα σε διαφορετικά επίπεδα. Επίσης οι Έλληνες αγρότες έχουν, ήδη, προβληματισθεί αρνητικά με την επανυπαγωγή των ΠΣΕΑ στο ΥΠΑΑΤ, το αδιευκρίνιστο σε μεγάλο βαθμό της ενεργητικής προστασίας και τόσα άλλα.