Ένας ακήρυκτος πόλεμος…

Του Στάθη Πανταζή
Υποψήφιου Δήμαρχου Σερρών

Ένα πυκνό και βαρύ σύννεφο απλώνεται πάνω από τη χώρα μας τούτες τις στιγμές. Και ένας ιδιότυπος και ακήρυκτος πόλεμος φαίνεται να υποβόσκει και να απλώνει απειλητικά τα φτερά του πάνω από την ελληνική κοινωνία. Ένας πόλεμος, ανάμεσα στο κράτος και στις κοινωνικές ομάδες ή και ανάμεσα στις κοινωνικές ομάδες. Ένας πόλεμος, στον οποίο δεν είναι καθόλου σίγουρο ότι οι στόχοι θα καθοριστούν πριν από την κήρυξή του ή θα εφευρεθούν κατά τη διάρκειά του. Κι ας αναλογιστεί ο καθένας μας τι σημαίνει αυτό…
Πολλοί είναι οι παράγοντες που συντελούν σε αυτό το βαρύ κλίμα που δι-απερνά όλα τα στρώματα της κοινωνίας και συγκροτούν το σκηνικό της ση-μερινής κατάστασης. Ας δούμε εν τάχει μερικούς:
Ο πρώτος παράγοντας είναι αναμφίβολα η μείωση του εισοδήματος και η υποβάθμιση του βιοτικού επιπέδου και της ποιότητας της ζωής των πολιτών. Τόσο από τις περικοπές στο εισόδημά τους όσο και από τους έμμεσους φό-ρους, τουτέστιν από την αύξηση του Φ.Π.Α., της τιμής των καυσίμων και συ-νακόλουθα της τιμής όλων των προϊόντων. Αν σε αυτά προσθέσουμε την α-πουσία της παραγωγικής δραστηριότητας, το ενδεχόμενο κλεισίματος αρκε-τών μικρομεσαίων επιχειρήσεων και την αύξηση της ανεργίας, έχουμε ανά-γλυφη την εικόνας της ζοφερής πραγματικότητας που μας περιμένει. Και δε μιλάμε για μια πραγματικότητα που διαμορφώνει πρόσκαιρα και προσωρινά τη ζωή μας, αλλά για μια πραγματικότητα που θα καθορίζει το επίπεδο της ζωής μας για πολλά πολλά χρόνια.
Ωστόσο είναι πολύ δύσκολο να δεχτεί ο απλός πολίτης να βλέπει να ξεζου-μίζεται ο ίδιος και να εξανεμίζεται το πενιχρό ήδη εισόδημά του, ενώ οι μεγάλοι επιχειρηματίες, οι τραπεζίτες, οι έχοντες και κατέχοντες «τη βγάζουν καθαρή». Άλλωστε μια από τις βασικές πηγές της κρίσης, η ασύδοτη φοροδιαφυγή, η απίστευτη φοροκλοπή και η εκτεταμένη εισφοροδιαφυγή δεν αντιμετωπίζονται αποτελεσματικά. Γιατί η κυβέρνηση ούτε την πολιτική βούληση διαθέτει να προχωρήσει σε ρήξεις, αλλά ούτε και τον κατάλληλο κρατικό μηχανισμό διαθέτει. Γι’ αυτό άλλωστε το έργο των ελεγκτικών μηχανισμών το ανέθεσε στους πολίτες, είτε γιατί δεν ήθελε είτε γιατί δεν μπορούσε να το αναλάβει. Γι’ αυτό το λόγο το κράτος, αφού δεν μπορούσε να επιβάλει στους επαγγελματίες να κόβουν αποδείξεις, ανέθεσε αυτή τη δουλειά στους πολίτες. Οι οποίοι, έχουν βρει πλέον ορατούς «εχθρούς»: κοντά στους επαγγελματίες που δεν κόβουν αποδείξεις θα προσθέσει και το γείτονά του που εξαιρέθηκε από τα πρόσφατα μέτρα της κυβέρνησης.
Αυτό το τελευταίο δείχνει και τις αλλαγές που αναμφίβολα θα προκύψουν στην κοινωνία ως παράπλευρη συνέπεια από την υλοποίηση των σκληρών μέτρων. Βαδίζουμε ολοταχώς στη διάλυση της κοινωνικής αλληλεγγύης και της συνοχής, καθόσον η καινούργια οικονομική πραγματικότητα θα οδηγήσει σε έναν αγώνα ατομικής επιβίωσης, θα πυροδοτήσει τον ανταγωνισμό μεταξύ των κοινωνικών ομάδων, θα εντείνει αντιθέσεις, θα εφεύρει «εχθρούς και αντιπάλους», θα δημιουργήσει συγκρούσεις. Αν μάλιστα αναλογιστεί κανείς ότι είναι ορατή η έλλειψη προοπτικής και ελπίδας, η πλήρης απαξίωση του πολιτικού συστήματος και των διαχειριστών του, η ανασφάλεια και ο φόβος, που κάποτε φτάνει ως τον πανικό, όλων των στρωμάτων της κοινωνίας μας, τότε θα καταλάβουμε ότι το τοπίο είναι εκρηκτικό.
Κοντά σε αυτά ας προστεθεί ότι, πέρα από την κατάρρευση κάθε συλλογι-κότητας, έχει τρωθεί ανεπανόρθωτα και βίαια η περηφάνια και η αξιοπρέ-πεια όλων των πολιτών και ότι τους έχει δημιουργηθεί μια αίσθηση συλλογική ευθύνης και ενοχής ότι οι ίδιοι «τα έκαναν μούσκεμα». Έχουμε δηλαδή να κάνουμε με μια πληγωμένη κοινωνία, στην οποία οι χαμηλόμισθοι και οι άνεργοι δεν μπορούν να δουν φως στην άκρη του τούνελ, τα μεσαία στρώματα αισθάνονται ότι πρέπει να ξεχάσουν το αξιοπρεπές επίπεδο διαβίωσης που απολάμβαναν, ενώ οι έχοντες και κατέχοντες δεν πληρώνουν βέβαια τη νύφη, αλλά και δε νιώθουν καμιά ασφάλεια σε ένα θολό και ασαφές τοπίο, με τις κοινωνικές εξεγέρσεις να κρέμονται πάνω από το κεφάλι τους. Αποτέλεσμα; Πορεία στο άγνωστο και ο θεός να βάλει το χέρι του.
Μέχρι σήμερα βέβαια δεν είχαμε σοβαρές κοινωνικές αναταραχές από την επιβολή των πρόσφατων μέτρων. Μάλλον επειδή προηγήθηκε μια πολύμηνη επικοινωνιακή προετοιμασία που δημιούργησε ένα είδος σοκ, εκφόβισε και τρομοκράτησε τους πολίτες. Δεν μπορούμε ωστόσο να βγάλουμε σαφή και σίγουρα συμπεράσματα για την αυριανή τους στάση. Και επειδή τώρα μόλις άρχισε να φτάνει η ώρα του λογαριασμού, κανείς δεν μπορεί να προβλέψει τη λαϊκή αντίδραση, ιδιαίτερα αν η κυβέρνηση προχωρήσει στη λήψη νέων πρόσθετων μέτρων. Κάτι τέτοιο άλλωστε άρχισε δειλά δειλά να ψιθυρίζεται. Που σημαίνει ότι μάλλον προετοιμάζεται κιόλας επικοινωνιακά το επόμενο πακέτο μέτρων. Αν όμως η ανοχή και η αντοχή του κόσμου εξαντληθεί και αποφασίσει να βγει στο δρόμο, τότε πιθανότατα τα προπέρσινα Δεκεμβριανά θα ωχριούν μπροστά σε αυτά που θα δούμε. Σε κάθε περίπτωση πάντως το μόνο βέβαιο είναι ότι στο τέλος αυτής της διαδρομής θα είναι ορατή η διάλυση της κοινωνικής αλληλεγγύης και της κοινωνικής συνοχής.
Από όλα τα παραπάνω συνάγεται ότι ο πολιτικός κόσμος της χώρας μας βρίσκεται στο σύνολό του μπροστά σε ώρες μεγάλης ευθύνης. Από τη σύνεση και τη σωφροσύνη που θα επιδείξει, θα εξαρτηθεί το μέλλον της πατρίδας μας. Και δεν ωφελούν τούτες τις ώρες ούτε λεονταρισμοί περί προσφυγής στο Δ.Ν.Τ., ούτε ειδικές επιτροπές που θέτουν στο περιθώριο κάποιες πολιτικές δυνάμεις, αλλά ούτε και ανέξοδες αντιπολιτευτικές κορώνες. Γιατί απλούστατα φαντάζει πλέον μονόδρομος η ανάγκη να εξασφαλίσει ο πολιτικός κόσμος την ευρύτερη δυνατή συναίνεση της κοινωνίας στις επιλογές του. Και στη λήψη αποφάσεων και στην επιλογή των προσώπων που θα τις υλοποιήσουν. Με στόχο τη συγκέντρωση όσο το δυνατόν περισσότερων κοινωνικών δυνάμεων. Και μιλάμε για συναίνεση και συγκέντρωση δυνάμεων όχι για την επιβολή νέων δυσβάσταχτων μέτρων και την αντιμετώπιση των λαϊκών αντιδράσεων, αλλά για το χτύπημα της φοροκλοπής, της φοροδιαφυγής και της εισφοροδιαφυγής, για τη θέσπιση αυστηρότατου θεσμικού πλαισίου και αποτελεσματικού μηχανισμού εφαρμογής του, για τη λήψη πρόσθετων μέτρων που θα αποκαθιστούν το αίσθημα δικαίου, κάτι εντελώς απαραίτητο για την αποφυγή των κοινωνικών εντάσεων. Ίσως μόνο έτσι θα περισωθεί κάτι από την αξιοπιστία του πολιτικού συστήματος και θα αναχαιτιστεί η λαϊκή οργή που είναι έτοιμη να ξεσπάσει.