20 & 21 Μαρτίου στ’ Αστέρια Ώρα έναρξης 9.00΄μ.μ.
[Πράξη 8]
Singularity
“Οι μαύρες τρύπες...είναι περιοχές του διαστήματος, στις οποίες το βαρυτικό πεδίο είναι τόσο ισχυρό που τίποτα, ούτε καν το φως, δεν μπορεί να γλιτώσει από την έλξη που ασκούν. Μια μαύρη τρύπα είναι το απομεινάρι ενός τεράστιου άστρου που καταρέει εσωτερικά και όλη του η μάζα συμπιέζεται σε μια ελάχιστη κουκκίδα, γνωστή ως ανωμαλία ή μοναδικότητα ”
Κλίφ Πίκοβερ[1]
Η όγδοη πράξη ξεκινάει την στιγμή που το σώμα της χορεύτριας προσεγγίζει μια μαύρη τρύπα και ταξιδεύει κοντά στο κέντρο της. Στο σημείο της μοναδικότητας, όπου δεν υπάρχει ούτε πριν αλλά ούτε μετά, η πυκνότητα είναι άπειρη και ο όγκος μηδενικός. Η έννοια του χρόνου καταργείται, ενώ δεν υπάρχει σαφής υπόσταση του χώρου. Το σώμα σταδιακά παραμορφώνεται από την βαρύτητα μέχρι να μετατραπεί σε μια φυσαλίδα που ταξιδεύει στο χωροχρόνο.
Ένα ταξίδι πέρα από κάθε ελπίδα? Στην είσοδο της Δαντικής Κόλασης υπάρχει η επιγραφή “εγκαταλείψτε κάθε ελπίδα όσοι περνάτε” και σύμφωνα με τον Στήβεν Χόκινγκ, αυτό το μήνυμα θα έπρεπε να δίδεται σε όσους ταξιδιώτες προσπαθήσουν να πλησιάσουν μια μαύρη τρύπα.
Συντελεστές:
Χορογραφία: Μαρία Κολιοπούλου
Μουσική: Γιάννης ΙσιδώρουΦωτισμοί: Θωμάς Οικονομάκος
Κουστούμια : Αντώνης Βολανάκης
Καλλιτεχνική επιμέλεια – διεύθυνση παραγωγής: Δήμητρα Κρητικίδη Ερμηνεύουν: Νικολέτα Καρμίρη, Ευγενία Σιγαλού
Ένα ελαφρά αρωματισμένο σόλο
Ιδέα / Ερμηνεία: Άντζι Smalis
Μουσική: Enda Grennan
Φωτογραφίες: Conor Buckley
Με την υποστήριξη του Daghdha Dance Company, Limerick, Ιρλανδία
Η έρευνα της κίνησης σε δεδομένο χρόνο, αναφέρεται στη μεθοδική γνώση και παρατήρηση. Τρία πειράματα του μυαλού – Τρια μεμονομένα στιγμιότυπα – Τρεις πρακτικές εμπειρίες του φυσικού μου κόσμου. Αυτοσχεδιάζοντας!
Λίγα λόγια:
Είναι ένα ταξίδι, όχι ένας προορισμός. Και είναι μοναδικό...
Αναπτύσσεται με διαφορετικούς ρυθμούς, κάθε στάδιο έχει κάτι ιδιαίτερο και δεν υπάρχει σωστός ή λάθος τρόπος να ταξιδέψεις. Γι’αυτό χρειάζεται να λάβω υπ’ όψιν διάφορους παράγοντες και να αποφασίσω τί είναι καλύτερο για μένα.
Πρώτα θα συγκεντρωθώ. Θέλω η προσοχή μου να απορροφηθεί ολοκληρωτικά από μία δραστηριότητα, ιδέα, εικόνα. Έτσι θα φέρω “εκείνους τους τρεις” μέσα στην καθημερινή μου δραστηριότητα, όταν είμαι μόνη, ανενόχλητη. Η ιδέα είναι να ζωντανέψω αυτούς τους τρεις μικρούς ανθρώπους με έναν χορό. Είναι μοναχικό κομμάτι.
“Τώρα ξέρω να διαβάζω τα συναισθήματα μου, όχι μόνο τις χαρές αλλά και τη μοναξιά. Κάθε αγάπη πρέπει να περάσει μέσα από ένα μοναχικό στάδιο”, είπα στον εαυτό μου.
Και το λατρεύω και τους λατρεύω... Α! Επίσης μυρίζει ωραία...
Abseits (EDITTA BRAUN)
Για την πλειονότητα της ανθρωπότητας ο φόβος της ζωής είναι μέρος της καθημερινότητας. Από την άλλη πλευρά πολλοί κέντρο-Ευρωπαίοι, οι οποίοι βρίσκονται στην άνετη θέση να ζουν χωρίς αυτόν, συνεχίζουν την αναζήτηση για κάποιο άλλο είδος συγκίνησης
. Είναι ο φόβος αναπόσπαστο μέρος της ανθρώπινης ύπαρξης; Και ποια ακριβώς είναι η γοητεία σ΄ αυτόν; Παραλογισμός, πλήξη, επιθετικότητα, φόβος, βία, εξουσία, απόγνωση- με την νέα της παραγωγή , η εταιρεία Eddita Braun διερευνά την άβυσσο της ανθρώπινης ψυχής. . Τρεις καλλιτέχνες δημιουργούν ένα εκτόπισμα, το οποίο είναι ταυτόχρονα, βαθιά ανθρώπινο και βαθιά απάνθρωπο.. ..
ΔΙΑΝΟΜΗΧορευτές: Tomaz Simatovic (Σλοβενία), Άννα Μαρία Müller (Αυστρία),
Juan Dante Murillo Bobadilla (Κολομβία)
Χορογράφοι
Teresa Ranieri (Πορτογαλία), Shlomo Bitton (Ισραήλ), Arturas Valudskis (Λιθουανία)
Σκηνοθεσία : Editta Braun
Αρχική Σύνθεση: Thierry Zaboitzeff
Δραματουργία: Gerda Poschmann-Reichenau
Σχεδιασμός φωτισμών: ΤΟΜ Hinterberger
Σκηνογραφία, κοστούμια: Arturas Valudskis, Editta Braun
ΥΠΟ ΤΗΝ ΑΙΓΙΔΑ ΤΗΣ ΑΥΣΤΡΙΑΚΗΣ ΠΡΕΣΒΕΙΑΣ ΑΘΗΝΩΝ
[Πράξη 8]
Singularity
“Οι μαύρες τρύπες...είναι περιοχές του διαστήματος, στις οποίες το βαρυτικό πεδίο είναι τόσο ισχυρό που τίποτα, ούτε καν το φως, δεν μπορεί να γλιτώσει από την έλξη που ασκούν. Μια μαύρη τρύπα είναι το απομεινάρι ενός τεράστιου άστρου που καταρέει εσωτερικά και όλη του η μάζα συμπιέζεται σε μια ελάχιστη κουκκίδα, γνωστή ως ανωμαλία ή μοναδικότητα ”
Κλίφ Πίκοβερ[1]
Η όγδοη πράξη ξεκινάει την στιγμή που το σώμα της χορεύτριας προσεγγίζει μια μαύρη τρύπα και ταξιδεύει κοντά στο κέντρο της. Στο σημείο της μοναδικότητας, όπου δεν υπάρχει ούτε πριν αλλά ούτε μετά, η πυκνότητα είναι άπειρη και ο όγκος μηδενικός. Η έννοια του χρόνου καταργείται, ενώ δεν υπάρχει σαφής υπόσταση του χώρου. Το σώμα σταδιακά παραμορφώνεται από την βαρύτητα μέχρι να μετατραπεί σε μια φυσαλίδα που ταξιδεύει στο χωροχρόνο.
Ένα ταξίδι πέρα από κάθε ελπίδα? Στην είσοδο της Δαντικής Κόλασης υπάρχει η επιγραφή “εγκαταλείψτε κάθε ελπίδα όσοι περνάτε” και σύμφωνα με τον Στήβεν Χόκινγκ, αυτό το μήνυμα θα έπρεπε να δίδεται σε όσους ταξιδιώτες προσπαθήσουν να πλησιάσουν μια μαύρη τρύπα.
Συντελεστές:
Χορογραφία: Μαρία Κολιοπούλου
Μουσική: Γιάννης ΙσιδώρουΦωτισμοί: Θωμάς Οικονομάκος
Κουστούμια : Αντώνης Βολανάκης
Καλλιτεχνική επιμέλεια – διεύθυνση παραγωγής: Δήμητρα Κρητικίδη Ερμηνεύουν: Νικολέτα Καρμίρη, Ευγενία Σιγαλού
Ένα ελαφρά αρωματισμένο σόλο
Ιδέα / Ερμηνεία: Άντζι Smalis
Μουσική: Enda Grennan
Φωτογραφίες: Conor Buckley
Με την υποστήριξη του Daghdha Dance Company, Limerick, Ιρλανδία
Η έρευνα της κίνησης σε δεδομένο χρόνο, αναφέρεται στη μεθοδική γνώση και παρατήρηση. Τρία πειράματα του μυαλού – Τρια μεμονομένα στιγμιότυπα – Τρεις πρακτικές εμπειρίες του φυσικού μου κόσμου. Αυτοσχεδιάζοντας!
Λίγα λόγια:
Είναι ένα ταξίδι, όχι ένας προορισμός. Και είναι μοναδικό...
Αναπτύσσεται με διαφορετικούς ρυθμούς, κάθε στάδιο έχει κάτι ιδιαίτερο και δεν υπάρχει σωστός ή λάθος τρόπος να ταξιδέψεις. Γι’αυτό χρειάζεται να λάβω υπ’ όψιν διάφορους παράγοντες και να αποφασίσω τί είναι καλύτερο για μένα.
Πρώτα θα συγκεντρωθώ. Θέλω η προσοχή μου να απορροφηθεί ολοκληρωτικά από μία δραστηριότητα, ιδέα, εικόνα. Έτσι θα φέρω “εκείνους τους τρεις” μέσα στην καθημερινή μου δραστηριότητα, όταν είμαι μόνη, ανενόχλητη. Η ιδέα είναι να ζωντανέψω αυτούς τους τρεις μικρούς ανθρώπους με έναν χορό. Είναι μοναχικό κομμάτι.
“Τώρα ξέρω να διαβάζω τα συναισθήματα μου, όχι μόνο τις χαρές αλλά και τη μοναξιά. Κάθε αγάπη πρέπει να περάσει μέσα από ένα μοναχικό στάδιο”, είπα στον εαυτό μου.
Και το λατρεύω και τους λατρεύω... Α! Επίσης μυρίζει ωραία...
Abseits (EDITTA BRAUN)
Για την πλειονότητα της ανθρωπότητας ο φόβος της ζωής είναι μέρος της καθημερινότητας. Από την άλλη πλευρά πολλοί κέντρο-Ευρωπαίοι, οι οποίοι βρίσκονται στην άνετη θέση να ζουν χωρίς αυτόν, συνεχίζουν την αναζήτηση για κάποιο άλλο είδος συγκίνησης
. Είναι ο φόβος αναπόσπαστο μέρος της ανθρώπινης ύπαρξης; Και ποια ακριβώς είναι η γοητεία σ΄ αυτόν; Παραλογισμός, πλήξη, επιθετικότητα, φόβος, βία, εξουσία, απόγνωση- με την νέα της παραγωγή , η εταιρεία Eddita Braun διερευνά την άβυσσο της ανθρώπινης ψυχής. . Τρεις καλλιτέχνες δημιουργούν ένα εκτόπισμα, το οποίο είναι ταυτόχρονα, βαθιά ανθρώπινο και βαθιά απάνθρωπο.. ..
ΔΙΑΝΟΜΗΧορευτές: Tomaz Simatovic (Σλοβενία), Άννα Μαρία Müller (Αυστρία),
Juan Dante Murillo Bobadilla (Κολομβία)
Χορογράφοι
Teresa Ranieri (Πορτογαλία), Shlomo Bitton (Ισραήλ), Arturas Valudskis (Λιθουανία)
Σκηνοθεσία : Editta Braun
Αρχική Σύνθεση: Thierry Zaboitzeff
Δραματουργία: Gerda Poschmann-Reichenau
Σχεδιασμός φωτισμών: ΤΟΜ Hinterberger
Σκηνογραφία, κοστούμια: Arturas Valudskis, Editta Braun
ΥΠΟ ΤΗΝ ΑΙΓΙΔΑ ΤΗΣ ΑΥΣΤΡΙΑΚΗΣ ΠΡΕΣΒΕΙΑΣ ΑΘΗΝΩΝ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου