Στον πατέρα του Σύγχρονου Συνεταιριστικού Κινήματος, Αλέξανδρο Μπαλτατζή,
τον πολιτικό άνδρα που μετέφερε τον παλμό του αγροτικού κόσμου στις έδρες του Ελληνικού Κοινοβουλίου, εκπροσωπώντας επάξια όλους εκείνους που στήριξαν στις πλάτες του, τις ελπίδες και το μέλλον τους, αναφέρθηκε ο Σερραίος βουλευτής του ΠΑΣΟΚ Μιχάλης Τζελέπης, κατά την ομιλία του στην εκδήλωση για την παρουσίαση του νέου βιβλίου του δημοσιογράφου Βίκτωρα Νέτα με τίτλο «Αλέξανδρος Μπαλτατζής – Ο πρωτοπόρος του συνεταιριστικού κινήματος».Ο κ. Τζελέπης, ο οποίος ήταν ένας εκ των εισηγητών της εκδήλωσης που έγινε το βράδυ της Παρασκευής 18 Ιουνίου στην Ξάνθη στην Καπναποθήκη ΄Π΄ Καπνεργατών 9, αναφερόμενος στον πατέρα του σύγχρονου συνεταιριστικού κινήματος, αλλά και Υπουργό Γεωργίας στην κυβέρνηση του αείμνηστου «Γέρου της Δημοκρατίας» Γ.Α. Παπανδρέου είπε: «Κανείς δεν μπορεί να γνωρίζει πως θα ήταν σήμερα η Ελληνική Ύπαιθρος αν προλάβαινε να ολοκληρώσει το μεταρρυθμιστικό του έργο ως Υπουργός Γεωργίας , και δεν σταματούσε βίαια τον Ιούλιο του 1965, δεν υπάρχει περίπτωση να ασχοληθεί οποιοσδήποτε με θέματα Αγροτικής Ανάπτυξης στην Χώρα μας και να μην βρει σημάδια της πολίτικης του Αλέξανδρου Μπαλτατζή, πίσω απ΄το όνομα του θα τον ακολουθούν για πάντα , όσο κανενός στον Αγροτικό τομέα, οι λέξεις «Ιδρύει», «Πρωτοστατεί», «Συμμετέχει». Θα ήθελα να τονίσω ότι τον πολιτικό άνδρα Αλέξανδρο Μπαλτατζή τον χαρακτήριζε αυτό που ίδιος είπε σε έναν από του τελευταίους του λόγους. «Πολιτεύομαι» - είπε- «σαράντα χρόνια. Ουδέποτε επρόδωσα την ψήφο του λαού, ουδέποτε ακλούθησα τον εύκολο δρόμο της εκλογής. Δεν ανήκω στην ουρά των κομμάτων. Περιφρονώ το πολιτικά σαλόνια των Αθηνών, όπου η άνετη εκλογή παζαρεύεται πίσω από την πλάτη του λαού, με αντάλλαγμα την προσφορά αξιωμάτων. Εμείς στην πολιτική μπήκαμε για να δώσουμε και όχι να πάρουμε. Το λειτούργημα του πολιτικού αποβλέπει στο να υπηρετήσει υψηλά ιδανικά, απαιτεί από όλους μας ανάλωση δυνάμεων και όχι κάρπωση»
Η ομιλία του κ. Μ. Τζελέπη
Ολόκληρη η ομιλία του Σερραίου βουλευτή έχει ως εξής:
«Κυρίες και κύριοι,
Σήμερα τιμούμε στον τόπο που ξεκίνησε την πολιτική του σταδιοδρομία, τον πατέρα του Σύγχρονου Συνεταιριστικού Κινήματος, Αλέξανδρο Μπαλτατζή, τον πολιτικό άνδρα που μετέφερε τον παλμό του αγροτικού κόσμου στις έδρες του Ελληνικού Κοινοβουλίου, εκπροσωπώντας επάξια όλους εκείνους που στήριξαν στις πλάτες του, τις ελπίδες και το μέλλον τους, γιατί ο Αλέξανδρος Μπαλτατζής δεν πάλευε μόνο για το ψωμί τους αλλά πρωτίστως πάλευε για την αξιοπρέπεια τους.
Για να μπορέσουμε όμως να αντιληφτούμε καλύτερα το πολιτικό ανάστημα του ανδρός και τις δυσκολίες που συνάντησε στην διαδρομή του, θα πρέπει να μεταφερθούμε στην εποχή και στο πολιτικό σκηνικό που επικρατούσε τότε στην εκλογική του νίκη.
Να θυμηθούμε λοιπόν πως από τις εκλογές της 31-3-1946 μέχρι τις εκλογές της 5-3-1950 ,δηλαδή μέσα σε τέσσερα χρόνια είχαμε δέκα κυβερνήσεις συνεργασίας και μέχρι τις επόμενες στις 9-9-1951, δηλαδή σε λιγότερο από ενάμιση χρόνο άλλες τέσσερις. Σ΄αυτό το πολύβουο και ιδιαίτερα ρευστό πολιτικό σκηνικό με συνεχής ανακατατάξεις και λεπτές ισορροπίες , μέσα σε συνθήκες ανελευθερίας και αστυνόμευσης της προσωπικής ζωής, που δεν επέτρεπαν καμιά συνδικαλιστική διεκδίκηση, ξεκίνησε την πολιτική του σταδιοδρομία ο Αλέξανδρος Μπαλτατζής, ως αρχηγός του κόμματος ¨Συναγερμός Αγροτών και Εργαζομένων¨.
Πολιτικός του μέντορας υπήρξε ο Αλέξανδρος Παπαναστασίου όπου και συντάχθηκε πολιτικά στην νεολαία του κόμματος ¨Δημοκρατική Ένωση¨ που το 1926 μετονομάστηκε σε ¨Αγροτικό Εργατικό κόμμα¨, ο ίδιος του ενέπνευσε το Συνεταιριστικό ιδεώδες το οποίο και υπηρέτησε πιστά μέχρι το τέλος της ζωής του.
Στην αρχή όμως της σημερινής μου ομιλίας, αναφέρθηκα στον Αλέξανδρο Μπαλτατζή ως πατέρα του Σύγχρονου Συνεταιριστικού Κινήματος και η εποχή « που το Αγροτικό Συνεταιριστικό κίνημα θα συναντηθεί με τον μελλοντικό δημιουργικό ηγέτη του, Αλέξανδρο Μπαλτατζή» , όπως μεταξύ πολλών άλλων γράφει χαρακτηριστικά στο βιβλίο του ο Βίκτωρ Νέτας, ήταν το 1924 στο 1ο Πανελλήνιο Καπνοπαραγωγικό Συνέδριο, όπου στο βήμα ανέβηκε ένας νεαρός άνδρας είκοσι ετών εκπροσωπώντας τους καπνοπαραγωγούς της περιφέρειας του Σου Γιαλεσί της Ξάνθης, και έκτοτε, όπως προκύπτει απ΄την πορεία του, δεν κατέβηκε ποτέ από αυτό το βήμα. Ενδεικτικό της προσωπικότητας του νεαρού τότε Αλέξανδρου Μπαλτατζή είναι η αναφορά της τοπικής εφημερίδας Θάρρος, « Ένας δυναμικός νεαρός, ονόματι Αλέξανδρος Μπαλτατζής, προερχόμενος από το Σου Γιαλεσί της Ξάνθης, πολύ σύντομα θα παίξει ηγετικό ρόλο στα κοινά. Μας εντυπωσίασαν ο δυναμισμός και οι γνώσεις του, παρά το νεαρό της ηλικίας του». Και πράγματι, τα λόγια της εφημερίδας υπήρξαν προφητικά.
Πολιτική σταδιοδρομία
Η αμιγώς πολιτική του σταδιοδρομία ξεκινά το 1932 στις Βουλευτικές εκλογές του Σεπτεμβρίου, όπου και κατέρχεται για πρώτη φορά ως υποψήφιος του Αγροτικού και Εργατικού Κόμματος του Αλέξανδρου Παπαναστασίου, αλλά δυστυχώς δεν εκλέγεται παρότι βγήκε πρώτος, χάνοντας για σαράντα μόλις ψήφους την έδρα, ακριβώς το ίδιο συνέβη και στις εκλογές του Ιανουαρίου του 1936, κατέρχεται στην Ξάνθη ως επικεφαλής του συνδυασμού « Αγροτικό Κόμμα Ελλάδος», του Ιωάννη Σοφιανόπουλου, όπου και πάλι είναι πρώτος σε σταυρούς προτιμήσεις, αλλά και πάλι δεν κατάφερε να εκλεγεί.
Ίδρυση της ΠΑΣΕΓΕΣ
Όμως παρότι πάλευε στον πολιτικό πια στίβο με τα παραπάνω αποτελέσματα, ο Αλέξανδρος Μπαλτατζής, δεν μείωσε στο ελάχιστο τους Συνδικαλιστικούς και Συνεταιριστικούς του αγώνας στο πλευρό του αγροτικού κόσμου, οι διεκδικήσεις του ως προέδρου της συντονιστικής επιτροπής ήταν που ανάγκασαν την Κυβέρνηση του Παναγή Τσαλδάρη το 1934 να καταθέσει ειδικό Νομοσχέδιο για την ίδρυση του Ελληνικού Καπνικού Οργανισμού. Η επιμονή του και ο Οραματικός του χαρακτήρας ήταν η αφορμή το 1934 , με τον Θεόδωρο Τζωρτζάκη και άλλους επιφανής συνεταιριστές, να κατατεθεί το καταστατικό για την ίδρυση της ΠΑΣΕΓΕΣ.
Το επόμενα χρόνια ,μετά την τελευταία του εκλογική μάχη, μεσολαβεί η δικτατορία του Ιωάννη Μεταξά, τα πέτρινα χρόνια της Γερμανικής κατοχής όπου και βρίσκουμε τον Αλέξανδρο Μπαλτατζή να κατοικεί πρώτα στην Αθήνα και μετά στα Τρίκαλα.
Πολιτικά ανήσυχος , μετέχει το 1944, αμέσως μετά την απελευθέρωση, στην κίνηση ανασύστασης του Αγροτικού Κόμματος στο πλευρό του Αλέξανδρου Μυλωνά, Χρήστου Παπασταύρου, Ευάγγελου Βανταλή και άλλων.
Από το διάστημα αυτό μέχρι το 1950, δραστηριοποιείτε απόλυτα στον Συνδικαλιστικό και Συνεταιριστικό κίνημα, υπηρετώντας συντεταγμένα τους θεσμούς από τις πλέον καίριες θέσεις, για τον ίδιο, αυτή του η προσφορά ήταν άρρηκτα συνδεδεμένη με την πολιτική του ταυτότητα, ενδεικτικό των καιρών και της πολιτικής του διορατικότητας είναι η ομιλία του αρχές του 1946 ως Προέδρου της ΠΑΣΕΓΕΣ, στην πρώτη μεταπολεμική γενική συνέλευση, όπου μεταξύ των άλλων τόνισε « Οφείλουν να γνωρίζουν όλοι, πως αν δεν ανοικοδομήσουμε την ύπαιθρο, η Ελλάδα δεν θα μπορέσει να επιζήσει και να συνεχίσει τον ρόλο της στα Βαλκάνια. Η αγροτική τάξη θα αναλάβει τον αγώνα σωτηρίας όχι μόνο του αγροτικού πληθυσμού αλλά ολόκληρης της Χώρας. Στα χέρια της βρίσκεται το μέλλον της Ελλάδας». Επίκαιρα και σήμερα;
Στις 31 Μαρτίου του ίδιου έτους, το Αγροτικό κόμμα, στο οποίο συμμετείχε πολιτικά ενεργά, κατέρχεται στις εκλογές υπό την ηγεσία του Αλέξανδρου Μυλωνά και εκλέγει έναν βουλευτή στην Ξάνθη, ο Αλέξανδρος Μπαλτατζής δεν συμμετείχε καθώς, όπως προανέφερα, ήταν ολόψυχα δοσμένος στα Συνεταιριστικά του καθήκοντα.
Ανάλογη προσπάθεια εμπλοκής του στην ενεργό πολιτική έγινε τον Ιούλιο του 1949 όταν του προτάθηκε από τον Κωνσταντίνο Τσαλδάρη να αναλάβει εξωκοινοβουλευτικός Υπουργός Γεωργίας, αλλά εμμέσως αρνήθηκε δηλώνοντας πως θα συζητήσει την πρόταση στο ΔΣ της ΠΑΣΕΓΕΣ.
« Συναγερμός Αγροτών και Εργαζομένων»
Η αρχή του 1950 βρίσκει τον Αλέξανδρο Μπαλτατζή να πρωτοστατεί στην δημιουργία μιας νέας πολιτικής κίνησης των Αγροτών με σύμπραξη και άλλων εργαζομένων, όπου και αποφασίζεται η ίδρυση του κόμματος « Συναγερμός Αγροτών και Εργαζομένων». Το νέο κόμμα κατέρχεται στις εκλογές τις 5 Μαρτίου 1950 με την επίσημη πια ονομασία «Παράταξις Αγροτών και Εργαζομένων» και εκλέγει τρεις Βουλευτές μεταξύ των οποίων και ο Αλέξανδρος Μπαλτατζής ως βουλευτής Ξάνθης. Στις 26 Απριλίου του ίδιου έτους , αναλαμβάνει και την εκπροσώπηση του κόμματος στην βουλή.
Από την στιγμή αυτή και μετά η παρουσία του και ο λόγος του στο Ελληνικό κοινοβούλιο είναι καταλυτικός, αγορεύει για πληθώρα εθνικών ζητημάτων, επί των προγραμματικών δηλώσεων της εκάστοτε κυβέρνησης , προσπαθεί με παρεμβάσεις του να μείωση το ισχυρό αντικομουνιστικό κύμα της εποχής, μιλά για αλύτρωτες πατρίδες, για τα προβλήματα της εμπορικής ναυτιλίας, για το σχέδιο Μάρσαλ, και πάντα υπέρ του Αγροτικού κόσμου και των προβλημάτων που αντιμετωπίζει.
Στις εκλογές τις 9 Σεπτεμβρίου του 1951, εκλέγεται και πάλι Βουλευτής με τον Συναγερμό Αγροτών και Εργαζομένων. Από το βήμα που του εμπιστεύτηκε ο λαός, παλεύει για την ανάπτυξη ευρύτερης της Βορείου Ελλάδος προτείνοντας αναπτυξιακά έργα στήριξης των κατοίκων της.
Στις επόμενες εκλογές στις 16 Νοεμβρίου 1952, κατέρχεται ως υποψήφιος του Αγροτικού κόμματός του στην Ξανθή όπου και χάνει την εκλογική του μάχη. Σε κείνες τις ταραγμένες εποχές, οι λόγοι της εκλογικής του ήττας είναι αν μη τι άλλο σκοτεινοί, και δεν είναι της παρούσης να αναφερθώ.
Εκτός βουλής, συνεχίζει την συνεταιριστική του δράση με το πάθος και τον ορθολογισμό που τον χαρακτηρίζει, όμως παράλληλα, στις 4 Δεκεμβρίου 1955, συμμετέχει στην σύσκεψη των πολίτικων αρχηγών για συνένωση των κομμάτων της Δημοκρατικής Αντιπολίτευσης, με αποτέλεσμα την σύμπραξη με την Δημοκρατική Ένωση και την εκλογική του νίκη στις εκλογές τις 19 Φεβρουαρίου 1956. Να σημειωθεί πως το κόμμα του « Αγροτών και Εργαζομένων» σ΄αυτήν την εκλογική αναμέτρηση , συγκεντρώνει συνολικά οκτώ έδρες.
Σ΄αυτό το διάστημα, ενώ συνεχίζει την δριμεία κριτική του στην κυβέρνηση του Κωνσταντίνου Καραμανλή επί Αγροτικών θεμάτων, ασχολείται ιδιαίτερα με το Κυπριακό και τους λανθασμένους χειρισμούς της εξωτερικής πολίτικης, της τότε κυβέρνησης. Ενδεικτικό και πάλι της προσωπικότητας και του πολιτικού του ήθους είναι η αγόρευση του στην Βουλή όταν προεκλίθη από Βουλευτή της ΕΡΕ για ενδεχόμενο πλουτισμό του από την πολιτική.
Οι έντονη κοινοβουλευτική του δράση αναπτύσσεται με συνεχείς επερωτήσεις και τοποθετήσεις επί σοβαρών Εθνικών θεμάτων και ιδιαίτερα αγροτικών ζητημάτων.
Η εκλογική αναμέτρηση τις 11 Μαΐου του 1958 βρίσκει το κόμμα «Αγροτών και Εργαζομένων» του Αλέξανδρου Μπαλτατζή μέρος ενός νέου πολίτικου σχήματος με την ονομασία « Προοδευτική Αγροτική Δημοκρατική Ένωση» . Η Ένωση κερδίζει στις εκλογές 10 Έδρες εκ των όποιων οι 6 των Αγροτικών, έτσι συνεχίζει απερίσπαστος το έργο του στην Βουλή. Στο επόμενο διάστημα συγκεντρώνεται το πολιτικό του ενδιαφέρον σε αποστολές εκτός Ελλάδος, προσπαθώντας έτσι να ενισχύσει το Αγροτικό Εισόδημα, η ίδρυση της ΣΠΕΚΑ και η εισαγωγή Σοβιετικών μηχανημάτων με ανταλλαγή καπνού, είναι μια από τις πρωτοβουλίες του, το ίδιο με γαλλικές - Ιταλικές και Πολωνικές εταιρίες.
Στις 12 Φεβρουαρίου του 1960, υποστηρίζει με πάθος την πρόταση Νόμου του Γεωργίου Παπανδρέου για χορήγηση Αγροτικής Σύνταξης, ενώ το ίδιο έτος πρωτοστατεί στην ένωση των κεντρώων Δυνάμεων ιδρύοντας την «Αγροτική Φιλελευθέρα Ένωση».
Στο ιστορικό αυτό σημείο παρατηρούμε πως το «Κόμμα Αγροτών και Εργαζομένων» είχε δημιουργήσει ήδη μια σημαντική εκλογική βάση , με ανερχόμενα εκλογικά ποσοστά και με προοπτικές αύξησης των εδρών του, όμως ο Αλέξανδρος Μπαλτατζής γνώριζε πολύ καλά πως ακόμα κι΄αν διπλασίαζε τις έδρες του, δεν θα μπορούσε το Κόμμα του να αλλάξει το πολιτικό σκηνικό. Έτσι από το 1951 προσπαθούσε να ενώσει της Κεντρώες Δυνάμεις, κι΄αυτό το κατάφερε στις 13 Φεβρουαρίου του 1961 όταν προσχώρησε στο Κόμμα « Δημοκρατικόν Κέντρον-Αγροτική Φιλελευθέρα Ένωσις» υπό την τότε ηγεσία του Γεωργίου Παπανδρέου. Το όραμα του έγινε πραγματικότητα έχοντας στο πλάι του την δύναμη του αγροτικού κόσμου, προσχωρώντας στην ένωση για να προσφέρει και όχι να ωφεληθεί.
Παρότι στις εκλογές τις 29 Οκτωβρίου 1961, εκλέγεται Βουλευτής με τον συνασπισμό «Ένωσης Κέντρου – Κόμμα Προοδευτικών» , η συνοχή των κεντρώων δυνάμεων δοκιμάζεται από τις δυνάμεις φιλελευθερισμού που αναπτύσσονται. Ο Αλέξανδρος Μπαλτατζής και πάλι αψηφώντας το στενό κομματικό του όφελος, θα παραμείνει συντεταγμένος στο πλευρό του Γεωργίου Παπανδρέου, πείθοντας το «Κόμμα Αγροτών και Εργαζομένων» να στηρίξει την προσπάθεια του.
Υπουργός Γεωργίας
Έτσι στις εκλογές τις 3 Νοεμβρίου 1963, εκλέγεται και πάλι Βουλευτής Ξάνθης με το κόμμα της « Ένωσης Κέντρου» και πρωθυπουργό των Γεώργιο Παπανδρέου. Στις 8 Νοεμβρίου ορκίζεται Υπουργός Γεωργίας και ξεκινά το μεταρρυθμιστικό του έργο υπέρ της Αγροτικής Τάξης, με πρώτο την ρύθμιση των χρεών τους. Πολλαπλές οι παρεμβάσεις του που σίγουρα αδυνατώ να συμπεριλάβω στον λόγο μου.
Προχωρώ στα αμιγώς ιστορικά πολιτικά δρώμενα της ζωής του, στις 16 Φεβρουαρίου 1964, κερδίζει τις εκλογές το κόμμα της «Ένωσης Κέντρου» , επανεκλέγεται Βουλευτής Ξάνθης και συνεχίζει το έργο του ως Υπουργός Γεωργίας.
Παράλληλα όμως με το σοβαρό αναπτυξιακό έργο που αναπτύσσεται από τον Αλέξανδρο Μπαλτατζή, το πολιτικό σκηνικό της χώρας βράζει, ακολουθεί σειρά σοβαρών πολιτικών εξελίξεων, με κορύφωση την ρήξη του πρωθυπουργού Γεωργίου Παπανδρέου με το παλάτι. Αποτέλεσμα αυτού είναι στις 15 Ιουλίου 1965 να παραιτηθεί η κυβέρνηση της «Ένωσης Κέντρου» και φυσικά μαζί της και ο ίδιος.
Το αμέσως επόμενο διάστημα, προσπαθεί να πείσει τους πάντες πως η χώρα πρέπει να προχωρήσει σε εκλογές για να επέλθει πολιτική ηρεμία και αποκλιμάκωση της κρίσης, αυτή ήταν και η επίσημη θέση του και όταν προσεκλήθη στις 6 Αύγουστου από τον τέως βασιλιά Κωνσταντίνο. Σε κάθε του ομιλία καταδικάζει το βασιλικό Πραξικόπημα και την αποστασία μελλών της κυβέρνησης της «Ένωσης Κέντρου», συνεχίζοντας να στέκεται πάντα στο πλευρό του Γεωργίου Παπανδρέου.
Από τις 15 Ιουλίου 1965 μέχρι τις 21 Απρίλιου 1967 , δίνει συνεχείς μάχες εντός και εκτός της Βουλής τονίζοντας πως οι αρχές του Συνεταιριστικού κινήματος είναι υπεράνω κομματικών σκοπιμοτήτων διαψεύδει τα δημοσιεύματα φιλοκυβερνητικών εφημερίδων που τον εμπλέκουν ως αντιπρόεδρο στην κυβέρνηση των αποστατών, μαζί με τον Γεώργιο Παπανδρέου περιοδεύουν στην Ανατολική Μακεδονία και Θράκη μιλώντας σε μεγάλες συγκεντρώσεις Αγροτών.
Τα γεγονότα που ακολούθησαν σας είναι γνωστά, σαν είναι όμως γνωστότερες οι συνέπειες όλων αυτών, αφού μετά από αλλεπάλληλες αποτυχημένες προσπάθειες να κυβερνηθεί ο τόπος, περάσαμε στα σκοτεινά χρόνια της επταετούς δικτατορίας.
Σίγουρα οι ευθύνες όσων οδήγησαν την Ελλάδα στην ανελευθερία του ολοκληρωτισμού είναι πολλές και για αυτό θα τους κρίνει η Ιστορία.
Τον Οκτώβριο του 1972, με πρωτοβουλία του Αλέξανδρου Μπαλτατζή, συντάσσεται κείμενο για τους Κεντρώους Βουλευτές ώστε να ανατεθεί στον Κωνστ. Καραμανλή η αναζήτηση πολίτικης λύσης για την αποκατάσταση της Δημοκρατίας, στις 24 Οκτώβριου 1973, ως Πρόεδρος της Επιτροπής Οργανώσεως και Προγραμματισμού της Ενώσεως Κέντρου, συντονίζει την οργάνωση για το μνημόσυνο στις 4 Νοεμβρίου του Γεωργίου Παπανδρέου, το οποίο εξελίχτηκε σε τεράστια διαδήλωση και στην μετέπειτα εξέγερση του Πολυτεχνείου. Πριν ακόμα καταρρεύσει η δικτατορία ,τον 21 Μαρτίου 1974, ακούγεται η φωνή του σε διεθνή ραδιοφωνικά μέσα που καταγγέλλει τις συλλήψεις και εκτοπίσεις πολιτικών στην Γυάρο.
«Κόμμα Αγροτών και Εργαζομένων – ΚΟΔΗΣΟ»
Μετά την πτώση της δικτατορίας πρωτοστατεί στην επανασυσπείρωση των Κεντρώων Δυνάμεων αλλά η προσπάθεια του δεν καρποφορεί στο επίπεδο που θα επιθυμούσε, έτσι στις 17 Νοεμβρίου 1974 κατεβαίνει υποψήφιος Βουλευτής Ξανθής , όπου και εκλέγεται με τον συνδυασμό « Ένωση Κέντρου – Νέες Δυνάμεις», να σημειωθεί πως το κόμμα της «Ένωσης Κέντρου» ήταν τώρα πια υπό την ηγεσία του Γεωργίου Μαύρου.
Στις επόμενες δυο εκλογικές αναμετρήσεις, 20 Νοέμβριου 1977 και 18 Οκτώβριου 1981 δεν εκλέγεται Βουλευτής παρότι στις τελευταίες εκλογές κατέβηκε με το σχήμα του «Κόμματος Αγροτών και Εργαζομένων – ΚΟΔΗΣΟ», έκτοτε και μέχρι το τέλος της ζωής του, στις 29 Ιουλίου 1987, ο Αλέξανδρος Μπαλτατζής, υπηρέτησε το Συνεταιριστικό κίνημα με όλες του τις δυνάμεις.
Η μη απευθείας συνάντηση του Ανδρέα Παπανδρέου με τον Αλέξανδρο Μπαλτατζή όπου θα μπορούσαν να τα βρουν όπως και αναφέρει να αποφευχθεί η σύγκρουση με την ιστορική ηγεσία του Συνεταιριστικού κινήματος, που μόνον αρνητικές συνέπειες είχε για το Αγροτικό Συν/κο Κίνημα.
Πάντα καινοτόμος
Κυρίες και Κύριοι, κανείς δεν μπορεί να γνωρίζει πως θα ήταν σήμερα η Ελληνική Ύπαιθρος αν προλάβαινε να ολοκληρώσει το μεταρρυθμιστικό του έργο ως Υπουργός Γεωργίας , και δεν σταματούσε βίαια τον Ιούλιο του 1965, δεν υπάρχει περίπτωση να ασχοληθεί οποιοσδήποτε με θέματα Αγροτικής Ανάπτυξης στην Χώρα μας και να μην βρει σημάδια της πολίτικης του Αλέξανδρου Μπαλτατζή, πίσω απ΄το όνομα του θα τον ακολουθούν για πάντα , όσο κανενός στον Αγροτικό τομέα, οι λέξεις «Ιδρύει», «Πρωτοστατεί», «Συμμετέχει».
Κλείνοντας θα ήθελα να τονίσω ότι τον πολιτικό άνδρα Αλέξανδρο Μπαλτατζή τον χαρακτήριζε αυτό που ίδιος είπε σε έναν από του τελευταίους του λόγους.
“Πολιτεύομαι σαράντα χρόνια. Ουδέποτε επρόδωσα την ψήφο του λαού, ουδέποτε ακλούθησα τον εύκολο δρόμο της εκλογής. Δεν ανήκω στην ουρά των κομμάτων. Περιφρονώ το πολιτικά σαλόνια των Αθηνών, όπου η άνετη εκλογή παζαρεύεται πίσω από την πλάτη του λαού, με αντάλλαγμα την προσφορά αξιωμάτων. Εμείς στην πολιτική μπήκαμε για να δώσουμε και όχι να πάρουμε. Το λειτούργημα του πολιτικού αποβλέπει στο να υπηρετήσει υψηλά ιδανικά, απαιτεί από όλους μας ανάλωση δυνάμεων και όχι κάρπωση”
Σας ευχαριστώ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου