Παρέμβαση Μάρκου Μπόλαρη, ΥφΟΑΝ στην Ολομέλεια της Βουλής την 1η Ιουνίου 2010

Την προσπάθεια αδιαφανών κύκλων να απαξιώσουν συνολικά το κοινοβουλευτικό πολιτικό σύστημα στηλίτευσε ως ολοκληρωτισμό με παρέμβασή του στην Ολομέλεια της Βουλής ο Μάρκος Μπόλαρης, υφυπουργός Οικονομίας, Ανταγωνιστικότητας και Ναυτιλίας. Μιλώντας την Δευτέρα, 1η Ιουνίου 2010, στην Ολομέλεια της Βουλής την 1η Ιουνίου 2010, κατά την συζήτηση επί της αρχής του Σχεδίου Νόμου «Απλοποίηση διαδικασιών σύστασης προσωπικών και κεφαλαιουχικών εταιρειών και άλλες διατάξεις» ο Σερραίος πολιτικός είπε τα ακόλουθα:
ΜΑΡΚΟΣ ΜΠΟΛΑΡΗΣ (Υφυπουργός Οικονομίας): Κύριε Πρόεδρε, ζήτησα το λόγο γιατί ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος, που μόλις κατήλθε από το βήμα, χρησιμοποίησε ένα στίχο για να πει ότι καταστρέφεται η χώρα, ότι φέραμε τη χώρα στα όρια της καταστροφής τα κόμματα, τα οποία κυβέρνησαν τα τελευταία χρόνια.
Θέλω να του πω ότι υπάρχει ένα κλίμα, το οποίο μεθοδευμένα εντείνεται από πολλούς κύκλους, το οποίο το ακούμε και να εκφράζεται με συνθήματα του τύπου «Να καταστραφεί, να καεί η Βουλή», ότι φταίνε οι «τριακόσιοι», ότι «για όλα φταίει το πολιτικό σύστημα».
Και θέλω να επιστήσω την προσοχή, γιατί αυτή η λογική είναι κόντρα στη λογική της εκπροσώπησης, με την οποία λειτουργεί ο κοινοβουλευτισμός σε όλα τα κράτη. Είναι λογική, η οποία στο τέλος είναι ολοκληρωτική, που λέει ότι φταίνε όλοι, φταίνε οι «τριακόσιοι» ή φταίνε τα κόμματα για το ότι έφτασε στα όρια της καταστροφής η χώρα. Δεν είναι λογική που συνάδει με τη λειτουργία του δημοκρατικού πολιτεύματος. Η γενίκευση είναι ολοκληρωτική αντίληψη.
Θέλω, λοιπόν, να σας πω ότι σ’ αυτό το χώρο είναι σκόπιμο να προστατεύουμε τη Δημοκρατία και τους πολίτες, οι οποίοι δίνουν την εντολή στον κάθε ένα Βουλευτή, στα κόμματα, να τους εκπροσωπούν εδώ. Είναι πάρα πολύ σημαντικό. Θέλω, επίσης, να σας πω ότι δεν είναι πανάκεια η λειτουργία του αναπτυξιακού νόμου. Εγώ δέχομαι την κριτική που κάνετε για τον αναπτυξιακό νόμο και αν θέλετε τη μεταφέρουμε και προς τα πίσω.
Θέλω, όμως, να σας πω το εξής: Αναπτυξιακοί νόμοι υπήρχαν και πιο μπροστά. Να αναλογιστούμε σ’ αυτή τη χώρα, αλλάζοντας τα στερεότυπά μας, ότι αυτός, ο οποίος χρηματοδοτείται από το Κράτος με ευρωπαϊκά προγράμματα, με αναπτυξιακούς νόμους, με προγράμματα δημοσίων επενδύσεων, οφείλει και να παράγει και να λειτουργεί παραγωγικά σ’ αυτόν τον τόπο, για να δούμε ότι οι ευθύνες δεν είναι των τριακοσίων, αλλά υπάρχουν και ευθύνες, οι οποίες διαχέονται στην κοινωνία και στις παραγωγικές τάξεις και στις τράπεζες και στην τοπική αυτοδιοίκηση, την οποία αναφέρατε, για να αναλογιστούμε πως η προσπάθεια που πρέπει να γίνει από την χώρα με αισιοδοξία και με σχέδιο είναι υπόθεση όλων μας. Ευχαριστώ πολύ.